Werk

Onlangs diende ik een resolutie in om een inclusiever arbeidsmarktbeleid te voeren met een volwaardige plek voor wie een arbeidshandicap heeft. Heel wat personen met een handicap kunnen en willen werken maar worden geconfronteerd met discriminatie en moeilijk te overwinnen drempels. België behoort met een disability employment gap (kloof tussen tewerkstellingsgraad van de actieve bevolking in het algemeen en tewerkstellingsgraad van de actieve bevolking met een lichte en/of zware tewerkstellingsbeperking) van 35,3% op Europees niveau tot de slechtste leerlingen van de klas. Alleen Kroatië en Ierland doen nog slechter. Het EU-gemiddelde ligt op 21,4%.In mijn resolutie stel ik zowel voor de overheid, reguliere arbeidsmarkt als zelfstandigen maatregelen voor die deze cijfers moeten opkrikken. Ondanks het streefcijfer van 3%, werken er vandaag amper 1,09% personen met een handicap bij de federale overheid. 

Jaarlijks volg ik een dag stage bij een bedrijf. Vandaag deed ik dat bij Umicore. Umicore is een wereldspeler in materiaaltechnologie. Een internationale groep en tegelijkertijd een op en top Belgisch bedrijf met vier vestigingen in ons land. Zij ontwikkelen technologieën en produceren materialen voor hoogwaardige zonnecellen gebruikt in satellieten, herlaadbare batterijen, LED-toepassingen, katalysatoren… Via recyclage halen ze kostbare metalen uit onder meer laptops en gsm’s. Het was een boeiende en leerrijke dag!

Vandaag sprak ik voor Wascabi, de federatie van het sociaal cultureel werk en amateurkunsten, om het op te nemen voor het verenigingsleven en de vrijwilligers.

Er is een pensioenakkoord bereikt. Een stap naar een pensioensysteem waarin mensen die werken worden beloond en de groeiende vergrijzingskosten worden beperkt. Ook een stap om de Europese middelen vrij te maken die broodnodig zijn voor de heropbouw van onze economie. Maar er zullen de komende jaren zeker nog extra stappen gezet moeten worden. Samen met cd&v willen we nog verder gaan.

Ministers Vandenbroucke, Dermagne, Clarinval en Gilkinet zijn in overleg gegaan met de sociale partners van fraudegevoelige sectoren. Ik heb van deze partners jammer genoeg vernomen dat ze onvoldoende tijd hebben gekregen om zich te buigen over dit belangrijk dossier. Bovendien hebben ze het idee dat er helemaal geen rekening wordt gehouden met hun adviezen. In de Commissie Sociale Zaken stelde ik daarom een vraag hierover aan minister Vandenbroucke.

Wil jij ook graag kiezen welke extralegale voordelen je krijgt naast je brutoloon? Vaak werken bedrijven met een cafetariaplan waarbij werknemers een zekere autonomie hebben om volgens hun eigen noden extralegale voordelen (bv. hospitalisatieverzekering, laptop, gsm, koersfiets, …) te selecteren uit een bepaald budget. Cafetariaplannen zijn een mooi instrument die op een grote populariteit kunnen rekenen bij zowel werknemers als werkgevers. Soms wordt er echter misbruik gemaakt van loonverlagingen in deze cafetariaplannen. Ook is er een grote onduidelijkheid over de rechtszekerheid van deze plannen. Met een nieuw wetsvoorstel wil ik een duurzaam en sociaal rechtvaardig kader voor cafetariaplannen creëren. Werknemers zullen zo hun eigen loonvoordelen kunnen blijven kiezen. Vandaag lichtte ik dat toe in de commissie. Hopelijk wordt mijn voorstel binnenkort goedgekeurd. 

Vanaf zaterdag 1 juli verliezen ongeveer 400.000  gezinnen hun recht op het uitgebreid sociaal tarief voor stroom en gas. Zij zullen voortaan het duurdere commerciële tarief moeten betalen. Dit kan leiden tot financiële problemen voor mensen met een laag inkomen. Samen met Leen Dierick pleit ik al maanden voor een hervorming. Ons voorstel ligt gewoon klaar.

600.000 langdurig zieken tegen 2035, dat is de hallucinante prognose van het Federaal Planbureau. Dat zijn er 100.000 méér dan vandaag. Als je langdurig ziek bent, verdien je een pak minder dan wanneer je werkt. Bovendien kost het je gemiddeld 1.500 euro aan geneeskundige verzorging.

Al wie de wettelijke pensioenleeftijd heeft bereikt, moet uiteraard op pensioen kunnen gaan. Dat recht heb je en daar wil ik niets aan veranderen. In sommige gevallen kan je zelfs vervroegd op pensioen. Maar wie graag verder wil werken na de pensioenleeftijd, moet dat ook kunnen. Dat kan vandaag al zonder probleem als je zelfstandige bent. Maar wie werknemer of ambtenaar is en na zijn/haar 65ste aan de slag wil blijven, moet vandaag een aantal drempels overwinnen. En die drempels wil ik wegwerken.

Wie voor een ziek of hoogbejaard familielid wil zorgen en erkend is als mantelzorger, kan betaald mantelzorgverlof opnemen voor een periode van maximum drie maanden. Weinigen nemen dit verlof op. Ik pleit in mijn wetsvoorstel voor meer flexibiliteit en bekendheid rond dit verlof. Mantelzorgers moeten meer keuzevrijheid en mogelijkheden krijgen om hun werk te combineren met de zorg voor een dierbare. Ook wil ik het aantal maanden mantelzorgverlof per zorgbehoevende naar maximum zes maanden uitbreiden in plaats van de huidige drie maanden