29-01-2014
De vergadering van de Antwerpse OCMW-raad beloofde deze week weer woelig te worden. Op de agenda stond een controversieel ontwerpbesluit dat de dringende medische hulp (DMH) voor mensen zonder papieren koppelt aan een verblijf in een terugkeercentrum. Hiermee lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Vorig jaar circuleerde immers een gelijkaardig voorstel. Dat haalde het toen niet omdat het in tegenspraak was met de wet. CD&V’ers Nahima Lanjri en Paul De Vroey argumenteren waarom ook dit nieuwe voorstel niet wettelijk én niet gewenst is.
Nog geen jaar geleden barstte in Antwerpen en bij uitbreiding in de rest van ons land de discussie los over de terugbetaling van AIDS-remmers aan mensen zonder papieren. Oorzaak was een voorstel van de Antwerpse OCMW-voorzitter Liesbeth Homans (N-VA) om de terugbetaling van AIDS-remmers te koppelen aan de verplichting tot vrijwillige terugkeer. Enkel de AIDS-patiënten die zich bereid verklaarden te willen terugkeren naar hun land van herkomst konden nog rekenen op de nodige medicatie. Kort samengevat: geen terugkeer, geen pillen!
Dat voorstel haalde het toen niet. Gelukkig maar wat ons betreft. Niet alleen was het in tegenspraak met de wet, het voorstel was in onze ogen ook inhumaan. Nochtans zijn ook wij pleitbezorgers van een goed uitgebouwde terugkeerpolitiek als sluitstuk van ons migratiebeleid. Maar dan wel een correct en humaan terugkeerbeleid.
Vandaag lijkt men evenwel in dezelfde fouten te vervallen als vorig jaar. Het voorliggende ontwerpbesluit bepaalt immers dat dringende medische hulp (DMH) voortaan gekoppeld wordt aan een verblijf in een open terugkeercentrum. In de praktijk betekent dit dat de verlening van DMH opnieuw gekoppeld wordt aan een verplichting tot vrijwillige terugkeer. En dat roept wettelijke bezwaren op!
In tegenstelling tot wat velen denken, hebben mensen zonder papieren in ons land geen recht op een leefloon of een andere vorm van uitkering. Onder bepaalde voorwaarden hebben ze echter wel recht op DMH. Zo zegt de wet dat de persoon in kwestie een medisch attest van een erkende arts moet hebben dat de dringende noodzakelijkheid bewijst. Ook moet de patiënt “behoeftig” zijn. Dit wordt voor elke aanvraag door het OCMW in een sociaal onderzoek nagegaan. Een goede zaak, omdat op die manier misbruiken kunnen worden tegengegaan.
Er staat in de wet echter niets over een mogelijke koppeling met terugkeer. Deze koppeling is dus een extra voorwaarde die het Antwerpse OCMW zelfstandig oplegt en dat is wettelijk niet toegestaan.
Maar wij willen ons niet louter verschuilen achter wettelijke bezwaren. In onze ogen is een dergelijke koppeling ook inhumaan, terwijl de bestaande wetgeving nu juist een evenwichtig kader biedt dat er voor zorgt dat we mensen niet laten creperen louter en alleen omdat ze niet over de juiste papieren beschikken. We leven in een beschaafd land en wij pleiten dan ook voor een menselijke aanpak. Willen we een sans-papiers die net werd aangereden echt eerst een documentje laten ondertekenen alvorens hij naar het ziekenhuis gebracht kan worden?
Daarnaast moeten we de samenleving ook beschermen. Iemand met een besmettelijke aandoening kan immers ook een gevaar voor de volksgezondheid betekenen. Zo kunnen we iemand die aan tuberculose lijdt niet zomaar terug de straat op sturen of naar een terugkeercentrum brengen waar hij de gezondheid van anderen in gevaar brengt. Nee, deze persoon moet in de eerste plaats geholpen worden.
Wil dit alles zeggen dat CD&V niet wil meewerken aan een correct terugkeerbeleid? Zeker niet! Ook wij zijn er van overtuigd dat een volwassen migratiepolitiek niet werkt zonder een correct terugkeerbeleid. Vrijwillig als het kan, gedwongen als het moet. We werken daar trouwens dagelijks aan mee in de federale regering en het parlement. De stijgende terugkeercijfers bewijzen het. Maar een koppeling van DMH aan een verblijf in een open terugkeercentrum is voor ons een stap te ver. De dokter moet geen uitwijzing voorschrijven.
Omwille van al deze argumenten zijn wij niet te vinden voor een koppeling van DMH aan een verblijf in een open terugkeercentrum. Omdat wij er van overtuigd zijn dat dergelijke koppeling niet wettelijk is. Omdat wij een dergelijke koppeling niet wenselijk vinden. En omdat wij vrezen dat een dergelijke koppeling de volksgezondheid in gevaar kan brengen. Wij pleiten dan ook voor een correcte toepassing van de huidige wet op de dringende medische hulp én voor een correcte migratiepolitiek, inclusief een volwassen terugkeerbeleid. Maar beide moeten los blijven staan van elkaar.
Hier kan u het artikel uit De Morgen lezen.
