Het is hoog tijd om de huidige regeling voor asbestslachtoffers bij te sturen om zo het leed van slachtoffers en hun nabestaanden meer te erkennen.
Asbest maakt jaarlijks minstens 300 slachtoffers in ons land. Mensen die in de buurt van een asbestbedrijf woonden en jarenlang blootgesteld werden aan asbest kunnen vandaag kiezen tussen een vergoeding van het asbestfonds (de veilige snelle optie) of een rechtszaak tegen het bedrijf dat de schade veroorzaakte (de onzekere optie die lang kan aanslepen). Een onmogelijke keuze dus tussen geld of gerechtigheid. Hier moet een einde aan komen. Het moet mogelijk worden om na het ontvangen van een vergoeding toch nog naar de rechtbank te stappen.
Maar de wet die wordt voorgesteld door de grote voortrekker van dit dossier, Valerie Van Peel, volstaat niet om het probleem volledig op te lossen en brengt het historisch compromis dat we met de asbestbedrijven hadden in gevaar. We willen niet het risico lopen dat ze helemaal niets meer gaan terugbetalen. Ik diende op 19 maart dan ook een amendement in om het voorstel aan te passen en ons alleen te richten tot de omgevingslachtoffers, om zo het compromis dat in het verleden gemaakt is te bewaren. Mijn poging tot een oplossing leidde helaas nog niet tot resultaat. Maar in dit dossier mogen we niet opgeven.
