Kan je deze mail niet lezen? Klik hier

Pensioenen, mensen met een handicap, armoede : ik pak dat vast

Het nieuwe parlementaire jaar is gestart en dankzij uw steun kan ik er de komende vijf jaar opnieuw met veel enthousiasme tegenaan gaan als volksvertegenwoordiger. Ik heb me voorgenomen zeer hard te gaan werken aan onze pensioenen en onze sociale zekerheid. Want, die zijn heel, heel belangrijk voor zowel jong en minder jong. Net zoals in het verleden zal ik ook een voorvechtster blijven in de strijd tegen armoede. Te veel mensen komen niet rond, en dat blijft onaanvaardbaar. Ook personen met een handicap zullen op mij kunnen blijven rekenen. Ook hier stellen we vast dat ze nog te veel worden uitgesloten of stiefmoederlijk behandeld. Tot slot blijf ik mee waken op het thema asiel en migratie en gelijkheid man/vrouw. Ik ben blij opnieuw uw volksvertegenwoordiger te kunnen zijn. Aarzel niet om mij scherp te houden. Ik wil ook de volgende vijf jaar een politica onder en mét de mensen blijven.

Lees hier meer over mijn thema’s.

Onze pensioenen gaan meer kosten, en we gaan ze kunnen betalen!

We leven steeds langer. Dat is goed nieuws. Maar dat zorgt ook voor meer kosten voor de pensioenen en de gezondheidszorg. De volgende vijf  jaar zal er ruim 6 miljard euro extra nodig zijn, tegen 2040 zelfs minstens 17 miljard. We hebben de  verantwoordelijkheid ervoor te zorgen dat die pensioenen en gezondheidskosten betaald kunnen worden. CD&V heeft daarover een stevig, sterk onderbouwd plan, zodat niemand ongerust moet zijn.

Lees hier meer over mijn uiteenzetting in de Commissie Sociale Zaken en op radio 1.

Bye bye rolstoel, maar ik heb veel geleerd

Midden augustus kreeg ik op verlof een ongeval met een scooter waarbij mijn knie een barst opliep. Wat volgde is een verhaal van artsen, diagnoses en in de praktijk voor mij een tijdelijke gips, een brace, een rolstoel, een rollator en krukken. Bijna zes weken ervaarde ik hoe het is om met een handicap te leven. De rolstoel en rollator hebben me goed geholpen en zijn intussen weer ingeleverd. Ik hoop die periode nu snel te kunnen afsluiten en weer volledig mobiel te worden. Maar, ik heb ook aan den lijve een aantal zaken ondervonden die ik niet zal vergeten. Met een rolstoel op de openbare weg komen is lang niet evident. Obstakels, schuin aflopende voetpaden, totaal geen plek voor de rolstoel: het komt enorm veel voor. Restaurants met toiletten die niet toegankelijk zijn – deuren te smal, of wc’s op eerste verdieping – of zelfs cafés waar je gewoon niet binnen kan. Op de duur begin je ook een aantal zaken te mijden, uit schrik om niet binnen te geraken, of in de weg te lopen. Ik ervaarde de handicap ook mentaal : steeds opnieuw moest ik hulp inroepen, soms deed ik dat niet meer om niet tot hinder te zijn. Ik dank van harte al mijn familiedelen en vrienden voor de mantelzorg, en respecteer nog meer zij die dat altijd doen. Ik heb er in ieder geval – node – heel wat van opgestoken. Het zal me met nog meer overtuiging dossiers voor mensen met een handicap  en mantelzorgers doen opnemen.

En nu CD&V? En nu vooruit zeg ik! 

De verkiezingszondag heeft onze partij geen deugd gedaan. Maar, we zijn niet bij de pakken blijven zitten. Een werkgroep heeft zeer helder, fair en soms hard een aantal pijnpunten op de tafel gegooid. Het is aan ons om daar de volgende maanden werk van te maken, zonder taboes.
 
Maar, ik wil het kind niet met het badwater weggooien. Ja, ik ben nog altijd fier CD&V’ster te zijn. Ik heb de voorbije jaren heel veel mensen leren kennen die zich in en rond onze partij zwaar inzetten voor een betere samenleving. Harde werkers, mét een ideaal, en zo hoort het ook.
 
Ik wil met jullie verder vooruit. Analyses, rapporten en wijzigingen zijn nodig. Maar ik wil toch ook een pleidooi houden om samen vooral hard te blijven werken op het terrein. Daar worden de dingen gerealiseerd. Ik ben fier op de vele CD&V’ers die zich inzetten. Ik zou zeggen: laat ons mekaar veel ontmoeten, onze idealen blijven verdedigen én vooral SAMEN veel realiseren.
 
Het rapport van de doorlichting vindt u hier.

Nahima in Antwerpen
 

Antwerpenaren met een beperking kunnen dankzij de A-kaart in de culturele centra voorstellingen bijwonen aan een verminderd tarief. Die mensen moeten zich echter meestal laten vergezellen door een begeleider. En die begeleider betaalt wel de volle prijs. Waardoor het alsnog een dure zaak wordt, en veel mensen met een beperking afzien van het voornemen om naar een voorstelling te gaan. Ik vind dat de begeleiders via de A-kaart steeds gratis moeten toegelaten worden en pleitte voor een begeleiderspas. Het stadsbestuur is het eens met mijn visie en zal nu initiatieven nemen om ervoor te zorgen dat begeleiders gratis mee binnen mogen, zowel in de culturele centra van de stad als in cultuurhuizen die door de stad worden gesubsidieerd.

Ik hield in de gemeenteraad ook een pleidooi om een Kringwinkel in de binnenstad te behouden.

Klik hier door naar het verslag van de gemeenteraad voor meer info. 

Nahima en meer

Natuurlijk deed ik nog veel meer de afgelopen maanden. Hier een steekproef: 

Regelmatig deel ik een wist-je-dat op mijn Facebookpagina. Wist je bijvoorbeeld dat de schooltoeslag vanaf nu automatisch komt? Geen vervelend papierwerk meer!

Klik hier voor mijn andere wist-je-datjes. 

Nahima in beeld

Mama Lufuma

 De afgelopen maanden zaten ze niet stil in Congo! We organiseerden onder andere een quiz in België om geld in te zamelen voor het project, er werd een moestuin aangelegd aan het opvangtehuis en de eerste schooldag stond weer voor de deur voor onze kleutertjes. 

Lees hier meer over ons project.