21-01-2014
Elke uitgeprocedeerde asielzoeker zou recht moeten hebben op 'vrijwillige terugkeer'. Een vorm van terugkeer waarbij men in samenspraak met de uitgeprocedeerde aan een toekomst werkt in zijn land van herkomst. Spijtig genoeg geldt dit enkel voor terugkeer vanuit collectieve opvangcentra en voor een beperkte groep mensen ook vanuit de lokale opvang. Ik vind dat dit ook moet georganiseerd worden vanuit lokale opvanginitiatieven voor mensen die werden afgewezen. Mijn resolutie daarover werd deze week goedgekeurd.
Het aantal uitwijzingen daalt, ook bij vrijwillige terugkeer. Dat bleek uit de cijfers die ik in de commissie Binnenlandse Zaken kreeg van de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, maar die men niet los kan zien van het kleiner aantal asielaanvragen en de snellere verwerking van de dossiers. Deze snelle verwerking zorgde ervoor dat men in 2012 sterke terugkeercijfers kon voorleggen. Dit had ook zijn impact op de vrijwillige terugkeer, die met bijna de helft omhoog ging terwijl de totale terugkeer steeg met 10 %.
Ik ben en blijf echter pleitbezorger van vrijwillige terugkeer waarbij men samen naar oplossingen zoekt voor de toekomst in het land van herkomst. Dit staat in schril contrast met gedwongen uitwijzingen waar de focus ligt op het afdwingen van bevel om het grondgebied te verlaten en de toekomst van de betrokkene op de tweede plaats komt.
Spijtig genoeg kan nog niet elke uitgeprocedeerde beroep doen op vrijwillige terugkeer. Ik ben dan ook voorstander van een nieuw proefproject waarbij ook de lokale opvanginitiatieven vrijwillige terugkeer kunnen organiseren nadat de betrokkene te horen heeft gekregen dat zijn of haar dossier is afgewezen.
Hier kan u mijn goedgekeurde resolutie lezen
