Gisterenavond keurden we de fusie tussen de stad en Borsbeek goed. Het vrijwilllige huwelijk is voor beide partijen een grote meerwaarde. Borsbeek kan beroep doen op onze expertise rond stedelijk thema's als armoede, terwijl wij van Borsbeek kunnen leren hoe een warm en nabij bestuur aan te bieden. Of zoals Borsbeek het zelf verwoord: 'Borsbeek kiest voor een dorp vol leven dankzij een grotere stad.'
Vandaag testte ik samen met cd&v collega Katrien Schryvers de riksja: een elektrische fiets met vooraan twee zitplaatsen voor minder mobiele mensen. Dat deden we in Antwerpen bij AXIvzw waar Luc De Rooms 12 riksja inzet. De riksja is vooral bedoeld voor oudere mensen uit woonzorgcentra of mensen met een beperking. De chauffeur is steeds een vrijwilliger. Hiervoor kan oprichter Luc De Rooms beroep doen op een mooie groep aan mensen die graag deze minder mobiele mensen een leuke uitstap bezorgt.
Elk jaar opnieuw voer ik samen met Vrouw en Maatschappij actie tegen geweld op vrouwen. Dit jaar vragen we met de Wittelintjesactie aandacht voor deepnudes, een verontrustende nieuwe vorm van online seksueel geweld tegenover vrouwen. Met behulp van artificiële intelligentie kan elke onschuldige foto of video omgevormd worden tot een naaktbeeld. Dit online fenomeen heeft voor slachtoffers vaak offline zware gevolgen.
Samen met Paul Van Tigchelt, minister van de Noordzee en Jinnih Beels, Antwerps schepen van onderwijs, opende ik de vernieuwde lasafdeling van de school Don Bosco Hoboken. De studierichting mechanica levert al sinds 1947 echte vakmensen af. Met deze inovatieve lasafdeling ontwikkelen leerlingen competenties en vaardigheden die de ganse metaalverwerkende industrie ten goede komt.
Op 1 december nam ik deel aan een geanimeerd debat van het Internationaal comité, kortweg IC. De bestuurders van de aangesloten verenigingen vormden samen een regionaal parlement. Samen met 49 deelnemers ging ik dieper in op hoe het IC de samenleving kan versterken vanuit de sterktes en het perspectief van mensen en gemeenschappen met een migratiegeschiedenis.
De laatste begroting lag afgelopen gemeenteraad in Antwerpen op tafel. Een goed moment om de balans op te maken voor de realisaties van het Antwerpse stadsbestuur. En die balans is volgens ons, oppositiepartij cd&v, helaas te mager. Hoewel we konden samen werken rond daklozentellingen en rolstoeldeelfietsen, hadden we graag gezien dat er méér werd geluisterd naar onze voorstellen. Het is pas in tijden van crisis dat een bestuur wordt uitgedaagd om keuzes te maken. Langzaam werd duidelijk dat dit niet altijd keuzes waren die wij zouden maken.
Op de gemeenteraad probeerde ik samen met onze cd&v-fractie een evenwichtige motie neer te leggen rond het geweld in Israël en de Palestijnse gebieden. De meerderheid gaf echter geen krimp in het eigen grote gelijk. Jammer dat de veroordeling van dit geweld niet samen en krachtiger kon zijn.
In de Antwerpse gemeenteraad vroeg ik een motie om een zusterband met de stad Odessa in Oekraïne. Ik wilde daarmee het signaal geven dat Oekraïne op onze steun kan blijven rekenen. We hebben als stad al heel wat vluchtelingen uit Oekraïne opgevangen en dat is een zeer goede zaak. Ik vroeg in de gemeenteraad ook om onze band met de Russische stad Sint-Petersburg te verbreken. Jammer genoeg veegde de burgemeester mijn voorstellen van tafel.
Een fietsrolstoel kan van heel wat meerwaarde zijn in de stad. Daarom wil ik dat de stad Antwerpen deelneemt aan het proefproject ‘deelrolstoelfietsen’ van G-sport Vlaanderen. Vandaag zijn heel wat voorzieningen of individuen met een beperking op zoek naar aangepaste fietsen.