27-08-2015
Er kan voor CD&V geen sprake zijn van een apart sociaal statuut voor de vluchtelingen. Mensen die legaal in ons land verblijven en die hier werken en bijdragen betalen, moeten op eenzelfde manier toegang hebben tot onze sociale zekerheid.
Ondanks de vele wilde verhalen die hierover de ronde doen, krijgen deze mensen geen voorkeursbehandeling. Erkende vluchtelingen hebben dezelfde rechten, maar ook dezelfde plichten als de andere legale burgers van ons land. Dat vinden wij ook normaal: wij willen geen onderscheid tussen A-burgers en B-burgers.
Erkende vluchtelingen die dus bijvoorbeeld een beroep willen doen op sociale huisvesting moeten aan dezelfde voorwaarden voldoen als de andere legale burgers van ons land. Ondanks vele beweringen van het tegendeel, krijgen ze hierbij geen voorkeursbehandeling. Integendeel, doordat er voorrang wordt gegeven aan mensen die al minstens 3 jaar op het grondgebied wonen, moeten zij dus minstens 3 jaar wachten en dus een woning zien te vinden op de privéhuisvestingsmarkt.
Een erkende vluchteling kan ook niet zomaar onmiddellijk een werkloosheidsvergoeding of een pensioen krijgen. Daarvoor moet hij, net als alle andere Belgen eerst voldoende hebben bijgedragen via werk.
Maar in een beschaafd land, zo ook in ons land, laten we niemand creperen. Mensen die om één of andere reden niet hebben kunnen bijdragen aan de sociale zekerheid kunnen wel terugvallen op sociale bijstand en een leefloon krijgen. Meestal is dit tijdelijk. Het kan dan bv. gaan om een Vlaamse moeder met kinderen die nooit gewerkt werd, maar er na een echtscheiding plots alleen voor staat. Of inderdaad ook een vluchteling die wel in zijn land heeft kunnen werken en bijdragen, maar door oorlog is moeten vluchten naar ons land. Die heeft gewoon nog geen kans gehad om hier bij te dragen. Maar een leefloon is niet zomaar een blanco cheque. Je kan maar een leefloon krijgen als men echt geen andere middelen van bestaan heeft, als men werkwillig is én ook bereid is tot maatschappelijke integratie (taal, inburgering, opleiding).
Als u zich nu afvraagt of al die vluchtelingen dan een leefloon krijgen, dan kan ik u zeggen: neen. Uit onderzoek blijkt dat op het moment van erkenning 57% recht had op leefloon. 19% had het niet nodig omdat ze al werk hadden en de overige 24% hadden het niet nodig omdat ze gesteund werden door familie of vrienden of voldoende eigen middelen hadden. En van die 57% die bij het 0CMW terecht komt is meer dan de helft al na een jaar niet meer ten laste van het OCMW en dit dankzij inburgering en tewerkstelling via het 0CMW, na 2 jaar is al 75 tot 80% niet meer ten laste van het 0CMW. De mensen die na 2 jaar nog steun krijgen van het OCMW zijn heel vaak mensen die niet kunnen werken omdat ze te ziek zijn, te oud of omdat ze nog student zijn.