Een zwangere huisarts bleef tijdens de coronapandemie langer doorwerken en ging later dan de verplichte week voor haar bevallingsdatum met moederschapsrust. Het gevolg? Het ziekenfonds weigerde haar moederschapsuitkering uit te betalen voor de volledige periode. Moederschapsrust is er om kind en moeder te beschermen. Ik drong er bij de minister op aan om de wetgeving te verduidelijken zodat geen enkele moeder haar volledige moederschapsuitkering kan verliezen wanneer ze langer doorwerkt.
De moeder mag een aantal weken moederschapsrust vrij kiezen, maar vóór de bevalling moet er minimaal één week opgenomen worden. Een huisarts wilde echter doorwerken om collega's uit de nood te helpen. Wanneer ze haar moederschapsuitkering aanvroeg voor de resterende weken, kreeg ze het bericht dat ze geen uitkering zou krijgen. Dit is absurd en disproportioneel!
Het RIZIV wees erop dat de wetgeving onduidelijk is wat betreft de sancties bij een inbreuk en dat er interpretatiemogelijkheden zijn. Door de commotie die in de media ontstond rond de ervaring van de huisarts, besloot het ziekenfonds om haar uitkering alsnog uit te betalen voor de periode waarin ze effectief moederschapsrust heeft opgenomen.
Ik vroeg minister Clarinval om duidelijkheid te scheppen over de concrete sancties zodat ziekenfondsen op de hoogte zijn van welke proportionele maatregelen ze kunnen treffen bij een inbreuk. Daarnaast vroeg ik de minister om onderzoek te voeren naar soortgelijke gevallen waarbij moeders hun volledige uitkering onterecht verloren zodat deze met terugwerkende kracht alsnog het geld kunnen ontvangen.
Ik ben tevreden dat de minister van Zelfstandigen de disproportionaliteit van de situatie erkent en werkt aan een nieuwe omzendbrief om deze sancties te verduidelijken. In de toekomst zullen mama's die de verplichte week moederschapsrust voor hun uitgerekende bevallingsdatum niet respecteren, alleen hun uitkering verliezen voor deze week die ze niet hebben opgenomen.
