12-05-2019
Moederdag, alle dagen, levenslang
Moederdag, vandaag in Vlaanderen, half augustus in Antwerpen. Ja, die Antwerpenaren moeten altijd iets apart kunnen doen.
Maar eigenlijk maakt de datum niet uit. Voor mama’s is het alle dagen Moederdag, levenslang. Of ze nu baby, peuter, kleuter, tiener, puber, jongvolwassen of volwassen met een eigen kroost zijn, onze kinderen blijven altijd ons hoogste goed. Zeg maar onze schatkamer. En ook al blinkt het niet altijd in de relatie met hen – een conflictje of discussie is niet eens fout – we blijven ze als mama eeuwig trouw.
Ik schrijf mama, maar kan daar evengoed (m/v) maken. In al mijn politiek werk heb ik de voorbije jaren benadrukt dat papa’s meer hun rol moeten opnemen als ouder, en een flink aantal onder hen zijn ook al stevig onderweg op de route van echt gezamenlijk ouderschap met faire verdeling van de zorgtaken.
Moederdag valt dit jaar samen met een ‘stille betoging’ in Antwerpen uit protest tegen het seksueel en ander geweld op vrouwen. Jammer, dramatisch en tragisch dat het zo moet zijn. De feiten zijn helaas de feiten, met nog steeds acht geregistreerde verkrachtingen per dag. Een ongehoorde brutaliteit, nog steeds onderschat en allicht nog veel meer aanwezig dan de al hallucinante cijfers weergeven.
Ik heb een dochter. En de dood van de jongedame uit Schilde afgelopen week, maken me weer extra alert voor de kwetsbaarheid van de eigen dochter. Ze plaatsen me ook voor het dilemma : loslaten of vasthouden. Controleren en begeleiden tot en met of enkel goede raad geven met het oog op gevaren. Verworven vrijheden weer wat terugschroeven, of ze gewoon laten verder doen in wat ze al goed doet. Ze zelf weer naar het feestje van de vrienden en vriendinnen brengen, of ze toch nog meer zelfstandig laten worden, een pad dat we eerder bewust samen kozen.
Sta me toe, het vertrouwen in de samenleving, het spontane in mij heeft toch weer een flinke knauw gekregen.
Maar ik ga het ingeslagen pad niet veranderen. Ik stippel als mama mee een route voor haar uit, in grote en kleine levensvragen. In grote levensbeschouwelijke vraagstukken, in kleine praktische dingen als kleren kopen, wat eten, welke vriendenkring, welke fietsroute, welke studietijd, welke afspraken.
Op het pad rijden zij en haar vrienden en vriendinnen uiteindelijk zelf. Moeten ze ook zelf rijden. Maar levenslang rij je als mama wel met hen mee.
Ik wens alle mama’s een gelukkige Moederdag, en veel wederzijdse knuffels.
