28-06-2021 - Telecommunicatie is net als energie en water een basisbehoefte. Ouderen, mensen met een laag inkomen of een beperking kunnen dan ook beroep doen op een sociaal tarief telecom dat hen toelaat om betaalbaar te telefoneren of internet te raadplegen. Personen met een handicap die willen genieten van het sociaal tarief dienen aan een hele reeks van voorwaarden te voldoen waardoor nog te veel personen uit de boot vallen. Bovendien verschillen de voorwaarden voor een sociaal tarief voor telecommunicatie sterk met de voorwaarden voor een sociaal tarief voor energie en water. Ik vroeg minister De Sutter dan ook om de voorwaarden voor het sociaal tarief te vereenvoudigen en te harmoniseren.
Samen met collega-Volksvertegenwoordiger Jef Van Den Bergh werkten we reeds aan de automatische toekenning van het sociaal tarief telecommunicatie. De automatische toekenning zorgt ervoor dat kwetsbare gezinnen vlotter toegang krijgen tot dit sociaal tarief. Vandaag verloopt de toekenning van deze rechten inefficiënt door de tijdrovende verwerking van aanvragen. Het zorgt voor administratieve last voor alle betrokkenen. Er speelt bovendien een Mattheüseffect: de korting bereikt niet altijd de meest kwetsbare gezinnen. Ons voorstel is socialer én administratief efficiënter.
Naast de automatische toekenning moeten ook de voorwaarden die verbonden zijn aan het sociaal tarief telecom herbekeken worden. De voorwaarden waaraan personen met een handicap moeten voldoen om recht te hebben op een sociaal tarief telecommunicatie zijn zeer strikt. Ten eerste komen enkel personen die minimaal 66 % gehandicapt, invalide of arbeidsongeschikt zijn en personen met een vermindering van de zelfredzaamheid met minstens negen punten in aanmerking voor het sociaal tarief. Daarnaast moet er ook voldaan worden aan drie andere complexe voorwaarden. Zo moeten deze personen onder andere over een globaal belastbaar inkomen voor het gehele gezin beschikken dat niet hoger is dan het plafond dat door het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering is vastgelegd om in aanmerking te komen voor de verhoogde financiële tussenkomst in de gezondheidszorg.
Het is opmerkelijk dat de voorwaarden om te kunnen genieten van een sociaal tarief voor telecom verschillen van de voorwaarden om beroep te kunnen doen op een sociaal tarief voor energie en het sociaal tarief voor water. Bij het sociaal tarief water en sociaal tarief elektriciteit/gas is het bijvoorbeeld voldoende dat personen met een handicap een integratietegemoetkoming of inkomensvervangende tegemoetkoming ontvangen om het sociaal tarief te krijgen. Bij deze sociale tarieven worden er geen inkomensgrenzen gesteld. Deze verschillen in voorwaarden zijn historisch gegroeid maar vandaag kunnen we stellen dat telecommunicatie evenzeer als water en energie een basisbehoefte is geworden.
Momenteel werkt minister De Sutter aan een nieuw wetsontwerp om deze automatische toekenning van het sociaal tarief telecommunicatie effectief mogelijk te maken. Ik riep haar dan ook op om de toekenningsvoorwaarden ook te herbekijken.
De minister is het met mij eens dat telecommunicatie een basisbehoefte is geworden in onze maatschappij. De minister wil onderzoeken wie het meest kwetsbaar is en mogelijks het risico loopt op sociale uitsluiting zonder een ondersteunend sociaal tarief. In tweede instantie, wil ze bekijken of de voorwaarden volledig geautomatiseerd kunnen worden. Het idee is om grondig te bestuderen ‘wat nodig is en ‘voor wie’ dit nodig is. Een onvoorwaardelijke toepassing van het stelsel van de energiesector, zonder voorafgaande analyse, vormt volgens de minister niet de beste oplossing. Een geautomatiseerde toekenning vereist bijgevolg reflectie over de vraag welke groepen in de samenleving het meest baat vinden bij een sociaal tarief.
De minister hoopt haar wetsontwerp tegen eind 2021 klaar te hebben. Ik blijf dit uiteraard op de voet opvolgen.
