14-10-2010
Ik kan niet anders dan geschokt zijn door de uitspraken van de Belgische aartsbisschop Léonard. Een ziekte als aids ‘gerechtigheid’ noemen is echt wel een kaakslag voor iedereen die actief bezig is met het voorkomen en bestrijden van deze vreselijke ziekte. De uitspraak van de aartsbisschop mist elke nuance, iedereen gaat over dezelfde kam.
De Kerk sluit zich met die stelling weer eens op achter haar muren, los van de hedendaagse samenleving. Als ze nog veel van zulke uitspraken produceert, maakt ze zich op de duur ook niet meer relevant voor de gelovigen.
Het doet me een beetje denken aan de kerkleiding die vorige eeuw zeer meewarig, laatdunkend, zelfs afkeurend neerkeek op het werk van pater Damiaan met de melaatsen, en hem zelfs stokken in de wielen stak. Pas jaren later werd het meer dan verdienstelijke, humanitaire werk van deze grootste Belg erkend.
Vandaag zijn tientallen organisaties bezig met het bestrijden van aids. Vorig jaar had ik het genoegen professor Peter Piot, pionier van de aidsbestrijding én hoge functionaris in die zin bij de Verenigde Naties, uit te nodigen in de senaat voor een colloquium rond aids dat ik organiseerde. Tijdens dat werkbezoek wees de professor nog eens op de vele facetten van het hiv-virus en vooral de omstandigheden waarin het opduikt. Het is lang niet alleen toe te schrijven aan ongecontroleerd seksueel gedrag, zoals de Kerk nu wil doen uitschijnen. Heel wat mensen – vooral in derdewereldlanden – raken ongewild besmet. Kinderen in prostitutie, kinderen die met aids worden geboren zijn maar twee van die ongewilde aids-slachtoffers.
De Kerk schoffeert ook de vrijwilligersorganisaties die vanuit een zeer christelijke – lees grote naastenliefde – inspiratie in de bres springen voor aids-slachtoffers of potentiële slachtoffers.
Zij verzetten in vaak bijzonder moeilijke omstandigheden zeer bijzonder werk. Ik denk bv. aan zuster Jeanne Devos in India.
Aartsbisschop Léonard is hiermee niet aan zijn proefstuk. Ook tegenover proefbuisbaby’s en over abortus heeft hij al ‘ongezouten’ zijn mening verkondigt. Dat mag, maar van een kerkleider verwacht ik wel iets anders.
Ik ben geen christen, heb een moslimachtergrond. Toch heb ik steeds de ‘christelijke gedachte’ ook hoog in mijn vaandel gevoerd. Dat is de reden dat ik bij CD&V ben en ook actief mandataris van ACW en als moslima met christelijk geïnspireerde mensen en organisaties bijzonder goed opschiet. Zo bv. werk ik al jaar en dag samen met Didier Vanderslycke (priester) die Kerkwerk Multicultureel Samenleven (KMS) oprichtte en die zich inzet voor de zwaksten in onze samenleving, o.m. mensen zonder papieren. Ik vind het dan ook bijzonder spijtig dat monseigneur Léonard dit christelijk ideeëngoed, dat er één is van naastenliefde en inzet voor de zwaksten in onze samenleving, geweld aandoet. Ik hoop dat dit niet tot gevolg heeft dat iedereen over dezelfde kam wordt geschoren. Dat zou pas dom en onrechtvaardig zijn.
