Gemengde gevoelens bij het bestuursakkoord van Borgerhout

Vandaag werd het bestuursakkoord van het districtsbestuur van Borgerhout vrijgegeven. Na nazicht kan ik samen met Open Vld en N-VA er enkel gemengde gevoelens aan overhouden.

Er zitten een aantal goede punten in het akkoord waar we ons ook achter kunnen zetten, maar toch ook een aantal foute keuzes die we zullen bestrijden en een aantal bezorgdheden die we van zeer nabij zullen opvolgen.  De tekst overstijgt ook zelden het niveau van de vage goede bedoelingen.  Hoe deze meerderheid al die ideeën wil gaan uitvoeren vertelt ze ons niet en schuift ze eigenlijk een jaar voor zich uit.

Als het goed is zeggen we het ook: dat het districtsbestuur de mening van de Borgerhoutenaar ernstig wil nemen, meer dan vroeger het geval was,  is een goede zaak. Inspraak is inderdaad steeds belangrijk. Wat ons wel zorgen baart is dat dit bestuur heel wat nieuwe adviesorganen in het leven roept – zonder te zeggen hoe ze al die meningen gaat coördineren -  maar met geen woord rept over de belangrijkste raad: de verkozen districtsraad.   Die raadsleden hebben uitdrukkelijk een mandaat, een stem gekregen van de Borgerhoutenaar om hun bekommernissen  te verdedigen en moeten het eerste aanspreekpunt voor het college zijn.

Verder stellen we tot onze spijt vast dat veiligheid niet behoort tot de prioriteiten van het nieuwe districtsbestuur en dat het bestuursakkoord meer aandacht spendeert aan natuurbeleving met bijenhotels, eekhoorns,  gierzwaluwen en eetbaar groen dan aan de aanpak van de drugshandel en criminaliteit.

Wat mobiliteit betreft zijn we niet tevreden: dat het nieuwe bestuur heeft ingezien dat het wijkcirculatieplan intra muros moet aangepast worden is een goede zaak maar helaas maken ze meteen dezelfde fout als voorheen:  ze nemen een voorafname op het plan door het knippen van het Moorkensplein voorop te stellen.  Wijkcirculatieplannen zijn bovendien geen geïsoleerde werkstukken.  Ze hebben impact op de verkeersstromen in de aanpalende wijken.  Verkeer tussen de grote assen in Borgerhout moet mogelijk blijven zonder enorme afstanden om te moeten rijden, vooral voor hulpverleners. Deze oplossing verschuift alle verkeer naar de Kroonstraat wat asociaal en onrechtvaardig is. 

We lezen in het akkoord dat er uitgebreid aandacht zal zijn voor jongeren- en seniorenwerking, voor de ondersteuning van de verenigingen die het sociaal weefsel van ons district uitmaken.  Dit zijn goede punten maar we vragen wel dat het districtsbestuur het harde engagement wil aangaan om geen subsidies op naam toe te kennen maar telkens – zoals het goed bestuur betaamt – met open, eerlijke en transparante reglementen te werken om iedereen gelijke kansen te bieden. Dit is zeker geen berisping voor de bestaande Borgerhoutse verenigingen die hun waarde in het verleden telkens opnieuw hebben bewezen.

Het district Borgerhout heeft een zeer diverse bevolking en dat verdient aandacht in het beleid.  Tegelijk zijn we ook allemaal Borgerhoutenaren, allemaal burgers.  We vragen dat het college in haar beleid de eenheid in diversiteit wil benadrukken.  Diversiteitsbeleid mag nooit ontsporen naar een apartheidsbeleid volgens afkomst, godsdienst of gender.

We zijn bijzonder te spreken over het luik dat het belang van de kennis van Nederlandse taal als toegangspoort tot werk, opleiding en cultureel genot erkent.  Dit zullen wij voluit steunen

Veel minder zijn we te spreken over het luik lokale economie.  Het akkoord spreekt eigenlijk alleen over de lokale handelaars en ontkent de waarde van bovenlokale ondernemers.  Zij zorgen nochtans voor broodnodige jobs, nog steeds de beste remedie tegen armoede.  Zij investeren, sommigen reeds generaties, in Borgerhout.  Hun noden moeten gehoord worden en ze verdienen het niet als overlastposten omschreven te worden.

Ten slotte blijven we met grote vragen zitten over de concrete uitvoering en over de financiële uitvoerbaarheid van vele van deze voorstellen.  Deze vage tekst is ons inziens geen goede vertrekbasis voor een degelijk bestuur.  Dit akkoord leest bovendien als een nieuwjaarsbrief aan de hogere overheden, vol goede voornemens maar toch vooral met de bedoeling van de bestemmeling een goede nieuwjaar te krijgen.

Lees het artikel in DeStandaard