Ik heb 2 wetsvoorstellen ingediend waarin tegemoetgekomen wordt aan de vraag naar meer vaderschapsverlof en de bescherming tegen ontslag. Sabine de Bethune diende deze voorstellen ook in in de Senaat.

Uit onderzoek van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen blijkt dat vaders graag langer dan de wettelijk voorziene 10 werkdagen thuis zouden willen blijven bij hun pasgeboren kind. De vaders vragen zelfs een optrekking tot 22 dagen.

Ik kom voor een stuk tegemoet aan de vraag van de vaders met mijn wetsvoorstel waarin het vaderschapsverlof wordt opgetrokken van 10 tot 15 dagen. Hierdoor zou België op het Europese gemiddelde komen. Vandaag wordt de verloning voor de eerste drie dagen van het vaderschapsverlof voorzien door de werkgever, de laatste zeven dagen door de Rijksdienst voor Ziekte- en invaliditeitsuitkeringen. Ook met deze 5 bijkomende dagen zou dit het geval zijn.

Het verlengen van het vaderschapsverlof is zeer belangrijk voor het vergroten van de betrokkenheid van de vader bij zijn gezin. Ik besef echter dat deze uitbreiding in deze budgettair moeilijke omstandigheden misschien wat tijd kan vergen.

Daarom wil ik nu vooral focussen op mijn ander wetsvoorstel dat een ontslagbescherming biedt voor vaderschapsverlof en dus budgettair neutraal is. De arbeidsovereenkomst mag niet eenzijdig beëindigd worden door de werkgever tijdens een periode van twee maanden voor de opname van het vaderschapsverlof en één maand na het einde ervan. De mogelijkheden van de werkgever om over te gaan tot ontslag wordt beperkt tot dwingende redenen. Vandaag bestond dat al voor moederschapsverlof en ouderschapsverlof. Om de carrièremogelijkheden van mannen die hun vaderrol ter harte nemen niet op het spel te zetten, is dit voor vaderschapsverlof ook nodig. 

Mijn wetsvoorstellen staan prioritair geagendeerd op de agenda van de commissie sociale zaken van de Kamer. In principe wordt het wetsvoorstel de komende weken in de commissie besproken.

Het Europees parlement heeft vandaag de uitbreiding van het moederschapsverlof tot 20 weken goedgekeurd. In België hebben moeders op dit ogenblik vijftien weken moederschapsverlof. Europa komt met de beslissing tegemoet aan mijn wetgevend werk. Samen met senator Sabine De Bethune ijver ik allang voor het uitbreiden van het moederschapsverlof. De senator diende het wetsvoorstel pas opnieuw in via de Senaat, ikzelf via de Kamer. Ik ben van oordeel dat een moeder de kans moet hebben om de geboorte van het kind zeer goed voor te bereiden en vind het heel belangrijk dat moeder en kind ook de weken nadien ruim de tijd krijgen om mekaar te leren kennen. Uit diverse rapporten blijkt dat die prille moederzorg zeer belangrijk is voor de verdere ontwikkeling van het kind. Volgens het Europees parlement, waar de twintig weken met een nipte meerderheid werd goedgekeurd, moet het moederschapsverlof voluit bezoldigd worden. De beslissing van het Europees parlement verhuist nu naar de raad van ministers, waar het allicht nog wel zal worden bijgeschaafd.

Lees hier mijn wetsvoorstel.

Onlangs bracht ik met de Senaatscommissie Sociale Aangelegenheden een werkbezoek aan Zweden. Naar aanleiding hiervan schreef ik samen met collega Els Van Hoof een vrije tribune die deze week werd gepubliceerd in Knack. We stelden immers vast dat Zweden beduidend langer werken dan Belgen. Liefst 76% van de mannen en 69% van de vrouwen in de groep 55- tot 65-jarigen is er nog aan de slag. Dergelijke arbeidsvreugde vinden we niet in België. In dezelfde doelgroep werkt bij ons slechts een schamele 43% van de mannen en 26% van de vrouwen. De verklaring: een gezinsvriendelijke loopbaan zorgt ervoor dat meer mannen én vrouwen aan de slag blijven én het ook langer uithouden op de arbeidsmarkt. Daardoor zorgen ze voor meer inkomsten voor de sociale zekerheid en de pensioenkassen. En dat maakt dat gezinsvriendelijke maatregelen én de pensioenen betaalbaar blijven en dus een ruim draagvlak hebben bij vakbonden en werkgevers. En is het niet dat waar men ook in België naar op zoek is?

Lees hier de vrije tribune in Knack.

De sluiting van Opel Antwerpen is een zwarte dag voor Antwerpen en voor Vlaanderen. In tijden van economische crisis komt deze klap voor de 2.600 werknemers van Opel Antwerpen zeer hard aan. 

Ik leef in de eerste plaats mee met de getroffen werknemers van Opel, maar ook met de werknemers van de toeleveringsbedrijven die door deze sluiting ook hun werk dreigen te verliezen.

Na deze zware klap is het belangrijk dat de getroffen werknemers snel en adequaat geholpen worden bij het zoeken naar een nieuwe baan. Ik zal niet nalaten de bevoegde minister te ondervragen om zo te garanderen dat de nodige middelen worden vrijgemaakt voor jobbegeleiding, outplacement, omscholing, enz. 

Zelf liep ik nog een week stage bij de Opelfabriek in Antwerpen. In het kader van de stages voor politici van VOKA draaide ik een week mee in de fabriek, zowel met de directie als met de arbeiders. De sluiting van de fabriek maakt op mij dan ook een diepe indruk.

Lees hier mijn mondelinge vraag van 28 januari.

Onvoorstelbaar. Een Amerikaans diplomaat vestigt zich in Brussel. Zijn echtgenote komt mee, maar ze werkt niet. Toch wil de vrouw zich nuttig maken in het Belgische sociale leven, en biedt ze zich aan als vrijwilligster in een opvangcentrum voor vrouwen op de vlucht. Ze mag niet, de organisatie durft haar helpende handen niet te aanvaarden, omdat de Belgische wetgeving het verbiedt. Iemand van vreemde origine, met een tijdelijk verblijfsstatuut mag geen vrijwilligerswerk verrichten, zelfs wanneer ze legaal mogen werken (met een arbeidskaart).

Al even onvoorstelbaar. Dia Makoumbou, een alleenstaande Congolese vrouw, verblijft al twee jaar in België met haar drie kinderen. Ze zit in de asielprocedure en wacht op een beslissing. Op het schoolfeest van haar kinderen wil ze Afrikaanse hapjes bereiden en tonen dat ze als moeder wenst deel te nemen aan het schoolleven van haar kinderen. Ze mag echter niet, want een asielzoekster mag niet werken als vrijwilligster. Het is verboden, het is niet legaal.

1. Meer vreemdelingen mogen vrijwilliger zijn

Ik wou aan die toch wel pijnlijke situatie een einde stellen. Omdat mensen die zich willen inzetten voor het vrijwilligerswerk een kans moeten krijgen, ongeacht hun afkomst en verblijfsstatuut. Tienduizenden mensen in België zetten zich nu al vrijwillig in voor anderen, ook vreemdelingen willen hun steentje bijdragen. We kunnen niet genoeg vrijwilligerswerk stimuleren, het is een stuk weefsel van onze samenleving. Het geeft vreemdelingen ook de kans te tonen dat ze mee willen werken aan onze maatschappij.

Vandaag stemt de plenaire vergadering van de Senaat in met mijn wetsvoorstel dat vrijwilligerswerk mogelijk maakt voor vreemdelingen (personen met een wettig verblijfsstatuut en begunstigden van de opvang).  De vraag om het recht op vrijwilligerswerk uit te breiden werd ook gesteund door een zestigtal organisaties uit het maatschappelijk middenveld o.a. Vlaams Minderhedencentrum, Vluchtelingenwerk Vlaanderen en ACW.

Het wetsvoorstel biedt al die organisaties groot en klein en de vrijwilligers een duidelijk kader voor vrijwilligerswerk met vreemdelingen die hier legaal verblijven en vreemdelingen die recht hebben op opvang. Ze zullen niet langer in de onzekerheid moeten leven over wat kan en niet kan.

Het vrijwilligerswerk voor vreemdelingen, betekent niet dat die vreemdeling hierdoor recht krijgt op een verblijfsstatuut of een beter verblijfsstatuut.   Anders gezegd voor iemand in de asielprocedure betekent het vrijwilligerswerk niet automatisch een erkenning als politiek vluchteling.  Het ene staat los van het andere.

2. Weg met de valse vrijwilligers

Zonder afbreuk te doen aan de vele goedwerkende vrijwilligersorganisaties, bestaan er her en der ook misbruiken. Het goedgekeurde wetsvoorstel biedt een hefboom tegen zo’n misbruiken. Het levert instrumenten voor een efficiënte aanpak zodat het omzeilen van de arbeidswetgeving (en soms zelfs mensenhandel) kan worden bestreden.

Soms wordt van het statuut van het vrijwilligerswerk gebruik gemaakt om zwartwerk in te dekken.

Enkele voorbeelden. Een vzw wordt opgericht door een aantal ‘vrijwilligers’, die op allerhande feestjes en in naam van de vzw werken als keukenhulp, zaalbediende, afwasser. In werkelijkheid blijkt het dan te gaan om een groep vrienden die het statuut misbruiken om  in het zwart te werken. 

Een vzw baat een ontmoetingsplaats uit waar men iets kan drinken. De meisjes die instaan voor de bediening zijn zogezegd vrijwilligers van de vzw. In werkelijkheid gaat het om dames die worden voorbereid op een leven in de prostitutie en slachtoffer zijn van mensenhandel.

In sommige sportclubs werkt men met zogenaamde buitenlandse vrijwilligers die in werkelijkheid in het zwart betaald worden.

Mijn wetsvoorstel creëert instrumenten om deze misbruiken aan te pakken omdat er een algemene en alomvattende oplossing komt.

3. Vijf FAQ’s

1. Wat is het goedgekeurde wetsvoorstel?

Het door de Senaat goedgekeurde wetsvoorstel maakt vrijwilligerswerk mogelijk voor:

·         vreemdelingen die hier wettig verblijven (met uitzondering van toeristen)

·         vreemdelingen die recht hebben op opvang

2. Geldt het voor alle vreemdelingen?

Neen, het geldt alleen voor vreemdelingen met een legaal verblijfsstatuut (langdurig verblijf, tijdelijk verblijf, student, asielzoeker, ..). Het geldt niet voor illegalen op het grondgebied, tenzij zij wettelijk recht hebben op opvang (gezinnen met kinderen in de opvangcentra) .

3. Geeft vrijwilligerswerk recht op een definitieve verblijfssituatie? Maakt vrijwilligerswerk een illegaal verblijf ongedaan?

Neen, het ene staat los van het andere. Het vrijwilligerswerk heeft niets te maken met de verblijfstitel van de persoon.  Ook doet het geen afbreuk aan verwijderingsmaatregelen die van toepassing zijn op mensen zonder papieren.

4. Wat is de bonus van het wetsvoorstel?

Het geeft een wettelijk kader aan vrijwilligerswerk voor vreemdelingen met een wettig verblijfsstatuut en begunstigden van de opvang, zowel voor organisaties als voor de vrijwilligers zelf. Het geeft die vreemdelingen de kans zich als vrijwilliger nuttig te maken. Daar is bij veel organisaties vraag naar. En het creëert een maatschappelijke meerwaarde.

5. Sluit het misbruiken uit?

Het wetsvoorstel voorziet straffen voor al wie nog misbruik maakt van het vrijwilligerswerk. Al wie misbruik maakt van zogenaamde vrijwilligers, maar ze in werkelijkheid gebruikt voor zwartwerk of ze in de mensenhandel duwt is strafbaar.  Ook wie op eigen initiatief in het zwart werkt en hiervoor het statuut van de vrijwilliger gebruikt is strafbaar.

Vandaag werd in de Senaatscommissie Sociale Zaken mijn wetsvoorstel, dat vrijwilligerswerk voor vreemdelingen toelaat, goedgekeurd. Dit met steun van partijen zowel uit meerderheid als oppositie.

Hoe het voordien was:

Michelle, de vrouw van een Amerikaanse diplomaat werkt hier niet in België maar wil graag helpen in een opvangcentrum voor vrouwen op de vlucht.

Mohamed uit Iran verblijft al meer dan een jaar in een opvangcentrum en wil zich graag nuttig maken bij het begeleiden van Iraanse jongeren. 

Dia Makoumbou, een alleenstaande Congolese vrouw verblijft reeds 5 jaar in België met haar 3 kinderen. Men vroeg haar of ze op het schoolfeest van haar kinderen typische Afrikaanse specialiteiten wou bereiden.

Tot nu toe was dit niet mogelijk en liepen de betrokkenen allen het risico op een sanctie.

Tot nu toe was het voor vreemdelingen immers niet mogelijk om vrijwilligerswerk uit te voeren, terwijl vrijwilligerswerk toch niet beschouwd kan worden als een vorm van arbeid.

Mijn wetsvoorstel komt hieraan tegemoet. Voortaan zullen vreemdelingen die hier wettig verblijven, alsook zij die recht hebben op opvang, de mogelijkheid hebben om vrijwilligerswerk uit te voeren. Er wordt daarbij ook aandacht besteed aan controles om misbruiken tegen te gaan. Zowel de Hoge raad voor vrijwiligers en de Adviesraad voor de tewerkstelling van buitenlandse werknemers gaven een positief advies. 

Het voorstel werd goedgekeurd in de Commissie met 9 stemmen voor en 6 onthoudingen.

Lees hier mijn wetsvoorstel.

Lees hier de bijhorende amendementen.

Hoewel het principe van « gelijk loon voor gelijk werk Â» reeds lang verworven is, verdient de gemiddelde vrouw vandaag nog steeds minder dan de gemiddelde man. Het probleem van het loonverschil, de loonkloof, is gekend.

Verschillende studies brengen verschillende cijfers over de loonkloof naar voor. Er bestaat immers geen eenduidige analyse van de loonkloof aangezien dit geen objectief gegeven is en de resultaten onder meer afhangen van het loonbegrip dat wordt gehanteerd, alsook van de invalshoek van de studie.

Slechts een kleine helft van het loonverschil (46 %) kan verklaard worden aan de hand van verschillende factoren. Zo onder meer werken de gezinssituatie, het feit dat vrouwen vaker deeltijds werken, meer werken in minder betaalde sectoren (horizontale segregatie) en dat vrouwen moeilijker doorstromen naar leidinggevende beroepen (verticale segregatie) het loonverschil tussen de gemiddelde vrouw en de gemiddelde man in de hand. Dit betekent uiteraard niet dat het deel van de loonkloof dat verklaard kan worden ook aanvaardbaar en rechtvaardig is. Wel integendeel, een aantal oorzaken maken juist deel uit van het probleem. Een glazen plafond dat vrouwen ervan weerhoudt om door te stromen naar leidinggevende functies kan niet aanvaard worden. Er is dus zeker ook een mentaliteitsverandering nodig. De andere helft van de loonkloof (54 %) kan niet verklaard worden.

Samen met enkele collega's diende ik een wetsvoorstel. Lees hier het wetsvoorstel.

Hoewel het principe van ‘gelijk loon voor gelijk werk’ reeds lang verworven is, verdient de gemiddelde vrouw vandaag nog steeds minder dan de gemiddelde man.

Slechts een kleine helft van het loonverschil (46%) kan verklaard worden aan de hand van verschillende factoren. Zo onder meer werken de gezinssituatie, het feit dat vrouwen vaker deeltijds werken, meer werken in minder betaalde sectoren (horizontale segregatie) en dat vrouwen moeilijker doorstromen naar leidinggevende beroepen (verticale segregatie) het loonverschil tussen de gemiddelde vrouw en de gemiddelde man in de hand. Dit betekent uiteraard niet dat het deel van de loonkloof dat verklaard kan worden ook aanvaardbaar en rechtvaardig is. Wel integendeel, een aantal oorzaken maken juist deel uit van het probleem. Een glazen plafond dat vrouwen ervan weerhoudt om door te stromen naar leidinggevende functies kan niet aanvaard worden. Er is dus zeker ook een mentaliteitsverandering nodig. De andere helft van het loonverschil (54%) kan niet verklaard worden.

Het wetsvoorstel werd ingediend door Sabine de Bethune, Miet Smet, Els Van Hoof en mezelf. Het strekt ertoe de problematiek van de loonkloof verplicht op de onderhandelingstafel te leggen van de sociale partners. Verder wil het de loongegevens van de werknemers, opgesplitst tussen mannen en vrouwen, opnemen in de sociale balans. Op die manier willen we de werkgevers bewustmaken van de loonpolitiek die zij voeren en de loonverschillen die zouden bestaan tussen de vrouwelijke en de mannelijke werknemers.

Het dienstenchequessysteem moet worden beschermd tegen elke vorm van misbruik. Zo werd onder meer vastgesteld dat sommige gezinnen met dienstencheques gemiddeld 77 uur huishoudhulp per week inhuren. Dat komt neer op twee voltijdse krachten, wat buiten het bereik van het systeem valt. Door dergelijke misbruiken riskeert het systeem onbetaalbaar te worden. We zijn dan ook blij met de beperking tot 750 cheques per jaar per gebruiker.

Ik stelde de vraag aan minister van Werk, Joëlle Milquet. "Je suis soucieuse de lutter contre toute forme de mauvaise utilisation, voire de fraude, dans l’usage des titres-services. C’est dans cet esprit que nous avons instauré un plafond annuel de 750 titres-services par personne, ce qui correspond à une moyenne de 14-15 heures par semaine. Cette limite nous semble cohérente avec l’usage actuel autorisé des titres-services."

Op 6 maart 2007 vroeg ik minister Vanvelthoven in de Kamer om de terugverdieneffecten van de dienstencheques beter te berekenen en hiervoor een opdracht te geven aan de Nationale Bank. De berekeningen die door Idea Consult werden gemaakt, zijn namelijk wellicht onderschat. De minister was bereid de Nationale Bank te vragen om die studie uit te voeren om zo een nauwkeuriger beeld te krijgen van de terugverdieneffecten. Ik wilde weten wat de stand van zaken was.

Minister van Werk Milquet antwoordde: “Ik heb de FOD WASO gevraagd of zij op de hoogte waren van de bij de Nationale Bank bestelde studie over de terugverdieneffecten van de dienstencheques. Bij hun weten werd een dergelijke studie nooit besteld. Ik ben van oordeel dat het inderdaad nuttig zou zijn een gedetailleerde analyse van de winstmarges van de diverse dienstenchequeondernemingen te maken. Samen met de spreker ben ik van oordeel dat in het kader van dit onderzoek de kwaliteitsaspecten van de gecreëerde jobs zoveel mogelijk in aanmerking moeten worden genomen, evenals de geboden omkadering, de opleidingen die aan de werknemers worden voorgesteld en dergelijke. Ik heb mijn diensten de opdracht gegeven de best mogelijke manier uit te werken om dit te onderzoeken.”

Het systeem van de innovatiepremies werd ingevoerd in 2006. Sinds 1 januari 2006 wordt de premie vrijgesteld van belastingen en socialezekerheidsbijdragen. In het verleden heb ik, via een wetsvoorstel in de Kamer, ook een bijdrage geleverd tot dit systeem van vrijstelling. Na evaluatie werd de maatregel verlengd tot 31 december 2008, in uitvoering van het interprofessioneel akkoord 2007-2008.

Uit het antwoord op de vraag die ik stelde aan de minister bleek dat er tot op 31 december 2007 165 ondernemingen voor een of meerdere aanvragen voor innovatiepremies van dat jaar een gunstige evaluatie gekregen hebben. De sectoren die gebruik maken van de maatregel, zijn meestal verbonden met de chemische nijverheid; de vervaardiging van machines en uitrusting, activiteiten inzake vastgoed, verhuur en diensten aan bedrijven; de metaalnijverheid en de vervaardiging van elektrische en elektronische uitrustingen. Zoals uit de statistieken van de aanvragen blijkt behoort 51,2%, dus meer dan de helft van de ondernemingen die in 2007 een aanvraag indienden, tot de categorie KMO's.

Iedereen is met stomheid geslagen nu we gehoord hebben dat General Motors heeft beslist om geen nieuw model aan de Opelfabriek in Antwerpen toe te kennen. 1.400 werknemers zouden op het einde van dit jaar moeten worden ontslagen. Dat treft henzelf en uiteraard ook hun gezinnen. Ook de vele toeleveringsbedrijven van Opel zullen ongetwijfeld het effect gevoelen. Het is een verschrikkelijke zaak voor de werknemers. Ik wilde weten in hoeverre de regering op de hoogte was en welke maatregelen zij wil nemen.

Lees hier het verslag.

We kregen in april 2006 een rapport van de evaluatie die werd gemaakt door IDEA Consult die berekende dat er terugverdieneffecten waren in verband met de dienstencheques. Ze zeiden dat er terugverdieneffecten waren dankzij de besparingen in de uitkeringen ten gevolge van de tewerkstelling van de deelnemende uitkeringsgerechtigden. Er zijn ook meeropbrengsten uit de sociale bijdragen en de personenbelasting. Wij denken echter dat dit een onderschatting is van de terugverdieneffecten.

Lees hier het verslag.

Werkgevers kunnen hun werknemers die innoverende voorstellen lanceren, belonen met een innovatiepremie. Deze innovatiepremie kan, onder strikte voorwaarden, vrijgesteld worden van socialezekerheidsbijdragen en belastingen. De vrijstelling geldt in principe voor één jaar (2006).

"638 werknemers uit 123 bedrijven hadden recht op een premie. Dat resulteerde in een totaalbedrag van 511.857,78 euro", antwoordde de minister op mijn mondelinge vraag.

Lees hier het verslag.

De tewerkstelling bij allochtonen is veel lager dan die van autochtonen. Verschillende studies hebben uitgewezen dat het om significante verschillen gaat. In een eerdere mondelinge vraag aan de minister op 16 februari (CRIV 51 COM 500) antwoordde de minister dat er eind maart of begin april een soort campagneplan zou komen van de werkgroep die zich bezighoudt met diversiteit. In dat campagneplan zou een planning worden opgesteld met concrete maatregelen en te ondernemen acties. In de media is er sprake van een bedrijf dat allochtonen niet wil aannemen als werknemer. De werkgever heeft daarover enkele markante uitspraken gedaan. Ik wilde weten wat er in dat campagneplan staat en ondervroeg hierover de minister.

Lees hier het verslag.

Op 17 januari van dit jaar formuleerde de regering het Belgische standpunt inzake de nieuwe havenrichtlijn. Dit standpunt hield in dat België niet tegen een reglementering op het vlak van dienstverlening in de havens gekant is, maar dat de nationale erkenning van havenarbeiders en de organisatie van de havenarbeiders behouden moet blijven.

Op 18 januari bepaalden de sociale partners van het havenbedrijf hun positie ten aanzien van de tekst van de Belgische overheid. Zij wilden dat de tekst veel duidelijker zou zijn over de afkeer van België ten aanzien van zelfafhandeling, daar dit onvoldoende uit de regeringstekst bleek. Zij stelden ook voor de conclusie van de tekst te herformuleren tot een duidelijkere stellingname dat de huidige tekst van PortPackage II onaanvaardbaar is. Ik legde dit voor aan de minister.

Lees hier het verslag.

Tussen 21 mei en 20 juni 2003 werd een kleine 75 miljoen euro opgehaald door het Kringloopfonds, ter financiering van projecten in de sociale economie en conventionele ethische beleggingen. Met betrekking tot de werking van dit fonds wilde ik de Staatssecretaris interpelleren. Welke middelen zijn er precies, wat was de extra (eenmalige of recurrente) inbreng van de regering, volgens welke criteria worden deze verdeeld, hoeveel geld werd reeds besteed en aan welke projecten ?

Lees hier het verslag.

In 2004 hebben 10.000 werknemers 4,72 miljoen uur gewerkt in het kader van de dienstencheques. Dit komt neer op minder dan 12 uur per week per werknemer. We kunnen dus eigenlijk niet stellen dat er 10.000 jobs zijn bijgekomen. Hoeveel van deze 10.000 werknemers full-time en hoeveel er half-time, of minstens half time, als werknemer aan de slag zijn ? Ik stelde de vraag aan de minister.

Lees hier het verslag.

Het federaal openbaar ambt is een instelling die de principes van een vrije, democratische en wereldgerichte maatschappij moet naleven. Uit de realiteit blijkt echter dat bepaalde groepen van de bevolking de facto uitgesloten blijven van bepaalde categorieën van openbare functies.

In de strijd tegen discriminatie tijdens het aanwervingsproces zal het selectiebureau Selor in de toekomst contractuele ambtenaren anoniem rekruteren. Voor statutaire ambtenaren die aangeworven worden na een examen bij het selectiebureau is dat nu reeds het geval.

In de commissie binnenlandse zaken antwoordde minister Dupont op een vraag over de anonieme rekrutering dat de overheidsbedrijven NMBS en De Post niet worden meegerekend in de aantallen van het openbaar ambt en de aantallen tewerkgestelde vreemdelingen bij de overheid.

Lees hier het verslag.

Om de participatie van risicogroepen te verhogen werd er een werkgroep migranten opgericht. Buitenlanders uit de EU en vooral Belgen met een allochtone afkomst zijn ondervertegenwoordigd op de arbeidsmarkt en ook de werkgelegenheid van gehandicapten laat nog veel te wens over. Er moet getracht worden de werkzaamheidsgraad op te trekken. De overheid heeft hierin volgens mij een voorbeeldfunctie te vervullen, want in een eerdere vraag bleek dat van de 80.000 federale ambtenaren er slechts 937 gehandicapten en 247 niet-Belgische Europeanen zijn, ofwel 0,3%.

Lees hier het verslag.

In de strijd tegen discriminatie tijdens het aanwervingsproces zal het selectiebureau Selor in de toekomst contractuele ambtenaren anoniem rekruteren. Voor statutaire ambtenaren die aangeworven worden na een examen bij het selectiebureau is dat nu reeds het geval. De nieuwe maatregel is volgens de minister nodig omdat de overheid het voorbeeld moet geven in de strijd tegen discriminatie op de werkvloer.

Uit studies van de VDAB blijkt dat het dragen van een vreemde naam een serieuze belemmering kan vormen voor het vinden van een baan. Naast enkele objectief te verklaren nadelen, stelt men ook vast dat voor allochtonen met hetzelfde studieniveau als etnisch E.U.'ers de aansluiting met de arbeidsmarkt moeizamer verloopt. 

Lees hier het verslag.

Op 14 oktober werd bekend dat bij Opel Antwerpen 300 banen verdwijnen. Eerder vernamen we reeds dat bij Volkswagen in Vorst 200 banen op de tocht staan, en dat er 400 anderen bij andere bedrijven in het toeleveringspark tewerkgesteld zullen worden. Die 200 zou nog een onderschatting kunnen blijken. Na het drama in Ford Genk en deze nieuwe ontslagen, blijft enkel Volvo Gent over dat niet in een afslankingsscenario zit. Voor de betrokken werknemers is dit uiteraard een persoonlijk en financieel drama. De maatregel inzake loonkostvermindering bij heraanwerving van bij een herstructurering ontslagen werknemers kan voor een aantal van hen van toepassing zijn. Hiervoor is het echter nodig dat er een tewerkstellingscel wordt opgericht.

Lees hier het verslag.

Buitenlanders uit de EU en vooral Belgen met een allochtone afkomst zijn ondervertegenwoordigd op de arbeidsmarkt en ook de werkgelegenheid van gehandicapten laat nog veel te wens over. Om de participatie van deze risicogroepen te verhogen, werden er maatregelen aangekondigd op de werkgelegenheidsconferentie in Gembloux. Er zou een werkgroep kansgroepen worden opgericht onder leiding van de minsters van Werk en Gelijke Kansen, teneinde de concrete uitwerking van initiatieven van zowel de federale overheid, de sociale partners als van de deelstaten te onderzoeken. Toen ik daarover de minister ondervroeg in de commissie (commissie sociale zaken 11 februari 2004), was de werkgroep echter nog niet samengekomen.

Lees hier het verslag.

Het openbaar ambt is momenteel enkel toegankelijk voor Belgen.  Dit wetsvoorstel wil de aanwerving van niet-Belgen in overheidsdiensten bevorderen.  Om het echter mogelijk te maken dat niet-Belgen kunnen worden aangenomen, moet artikel 10 van onze Grondwet worden aangepast, volgens de Raad van State.

Ik ben ervan overtuigd dat een goede samenleving maar tot stand kan komen wanneer racisme, onverdraagzaamheid en discriminatie een halt wordt toegeroepen. Dit kan het best verzekerd worden door de gelijkheid in de Grondwet in te schrijven.

In de publieke diensten zijn 9 à 11% van de Belgen aan het werk, tegenover 3% van alle niet-EU?ers in het onderwijs en 1% van hen in het openbaar bestuur. Uit een antwoord van de minister van Ambtenarenzaken op een mondelinge vraag blijkt dat 247 van de 80.000 federale ambtenaren een niet-Belgische EU-nationaliteit hebben, of 0,3%, terwijl hun aandeel in de bevolking 6,5% bedraagt.

Lees hier het wetsvoorstel.

Er bestaat op het terrein wat onduidelijkheid over het paritair comité waartoe een PWA die zich omvormt tot dienstenonderneming toe behoort. Bovendien is er de vraag onder welk paritair comité een onderneming zoals een strijkatelier die door het PWA maar ook door andere partners wordt opgericht, toe behoort.

Het principe is duidelijk: het paritair comité waaronder een onderneming oorspronkelijk valt, is bevoegd, indien het om een nevenactiviteit gaat, tenzij het een sui-generis afdeling van een uitzendkantoor gaat of indien de werkgever onder een niet-werkend paritair comité valt, dan is volgens het KB van 20 januari 2004 paritair comité 322.1 bevoegd. Bij de PWA's bestaat dus enige verwarring onder welke categorie zij vallen. Ik vroeg de minister om hierover duidelijkheid te scheppen.

Lees hier het verslag. 

In de praktijk komt het erop neer dat een beurtrol wordt afgesproken voor de schoonmaak van de gemeenschappelijke ruimtes. Wanneer een bewoner zijn schoonmaakbeurt wil 'uitbesteden' aan een werknemer die hij met dienstencheques wil betalen, dan blijkt dit niet te kunnen. Een ander probleem inzake het toepassingsgebied van de dienstencheques kan zich stellen wanneer de deelstaten ook kinderopvang aan huis toevoegen aan de activiteiten die met dienstencheques kunnen worden betaald.

Lees hier het verslag.

In een recente oproep van de minister om fundamentele ingrepen te realiseren m.b.t. de arbeidsmarkt en de vergrijzing stelt samen met minister Vande Lanotte dat er een probleem is inzake de tewerkstelling van allochtonen. Van de niet-Europese bevolking is in België slechts 30,7% aan het werk, terwijl het Europese gemiddelde 52,6% bedraagt. Op federaal vlak maakten de sociale partners afspraken, namelijk door op de werkgelegenheidsconferentie te vragen dat de ondernemingen de 0,10% voor risicogroepen in het bijzonder zouden bestemmen voor oudere werknemers, laaggeschoolden, gehandicapten en allochtonen.

Lees hier het verslag.

We kunnen ervan uitgaan dat ook buitenlanders uit de EU en vooral Belgen met een allochtone afkomst slecht vertegenwoordigd zijn op de arbeidsmarkt. Ook de werkgelegenheid van gehandicapte personen laat nog veel te wensen over.  Uiteraard is het belangrijk om een analyse van de oorzaken te maken. Daarom zijn cijfers over deze problematiek nuttig. Eén van de vragen die zich stelt is of de overheid zelf voldoende inspanningen doet om deze mensen een kans te geven. Voor de gehandicapte personen bestaat zelfs een quotum van 3%, dat wellicht niet wordt gehaald.

Lees hier het verslag.

Na de collectieve ontslagen bij Sabena en Renault Vilvoorde werd telkens gezocht naar een geschikt outplacementinstrument. In beide gevallen werd een tewerkstellingscel opgericht om de ontslagen werknemers te begeleiden bij hun zoektocht naar een nieuwe job.  Wellicht is het aan te raden dit initiatief te herhalen na het nakend collectief ontslag bij Ford Genk. Toch lijkt het ons aangewezen om de resultaten van het outplacement bij Sabena en Renault eerst te evalueren.

Lees hier het verslag.