10/01/2019
Belgen met een dubbele nationaliteit moeten hun andere nationaliteit zonder problemen kunnen laten schrappen. CD&V-Kamerlid Nahima Lanjri roept de regering op onze landgenoten hierbij actiever bij te staan, en dient daarvoor in het parlement een resolutie in.
Sinds de aanpassing van de nationaliteitswet in 2006 is het voor alle Belgen mogelijk om naast de Belgische ook nog een andere nationaliteit te bezitten. Tegen dat principe verzetten we ons niet. Het is voor de betrokkenen vaak een noodzaak. Zo is in sommige landen het bezitten van de nationaliteit een absolute voorwaarde om bv. onroerend goed te verwerven en te bezitten, aanspraak op een erfenis te kunnen maken of een bedrijf op te richten. Daarom kiezen verschillende nieuwe Belgen, Belgen met een migratieachtergrond én Belgen die zelf naar het buitenland zijn geëmigreerd voor de dubbele nationaliteit.
Maar twee of meerdere nationaliteiten heeft ook verschillende nadelen. Belgen met daarnaast een vreemde nationaliteit worden in die thuis- of herkomstlanden als lokale onderdaan beschouwd. En aan die tweede nationaliteit zijn dan ook verschillende plichten verbonden. Een bekend voorbeeld hiervan is de militaire dienstplicht van dat land, wie de dubbele nationaliteit heeft kan in dat land onder de wapens geroepen worden. Ook geldt er in die landen vaak een andere maatschappelijke moraal, die meestal een weerslag in de lokale wetgeving vindt. En die lokale wetgeving geldt voor de landgenoten met dubbele nationaliteit, als zij op het grondgebied van het betrokken land zijn. Niet elk land is bijvoorbeeld even tolerant ten opzichte van ongehuwde moeders of holebi’s of tegenover politieke activisten. Ook heeft dit een invloed op het kiezen van een naam, huwelijken en echtscheidingen, sterven en erven,…
Het houden van meerdere nationaliteiten heeft steeds consequenties en een reis naar dat land neemt dan ook de nodige risico’s met zich mee. Vele Belgen met ook een andere nationaliteit vinden dan ook dat de voordelen niet opwegen tegen de nadelen en geven hun vreemde nationaliteit op.
Dat laatste is echter niet voor iedereen een evidentie. Elk land bepaalt zelf de eigen nationaliteitswetgeving. Bij sommige landen is het de facto of de jure onmogelijk om de nationaliteit te verlaten of te laten schrappen, zeker als men deze van rechtswege van bij de geboorte bezit. Hoewel deze laatste regeling in slechts een beperkt aantal landen van toepassing is, geldt deze wel voor onderdanen van verschillende landen zoals Marokko, Turkije en Griekenland.
Dat het overigens geen theoretische discussie is, bewijzen verschillende voorbeelden van Belgen met dubbele nationaliteit die in het land van hun andere nationaliteit in de problemen zijn gekomen. Sinds augustus 2018 zijn er zo bijvoorbeeld volgens Buitenlandse Zaken minstens 12 gevallen waarbij personen met de dubbele Belgisch- Turkse nationaliteit na hun binnenkomst in Turkije dat land niet meer mochten of mogen verlaten.
Voor CD&V moet het al dan niet hebben van meerdere nationaliteiten altijd een vrije keuze zijn. Dat betekent dat wie voldoet aan de voorwaarden meerdere nationaliteiten moet kunnen bezitten. Maar, ook dat wie enkel Belg wil zijn, moet kunnen verzaken aan zijn of haar andere nationaliteit. Dat laatste weegt bovendien nog zwaarder wanneer iemand in België is geboren en getogen, maar buiten de eigen wil om (van rechtswege of door de keuze van de ouders) ook een andere nationaliteit naast de Belgische bezit. Sommigen van deze mensen van de tweede, derde en vaak al vierde generatie hebben zelfs nauwelijks nog een band met het land van herkomst van hun ouders of voorouders.
Met deze resolutie willen we de Belgische overheid aansporen in dialoog te gaan met de buitenlandse overheden zodat hun onderdanen aan hun nationaliteit kunnen verzaken indien ze ook de Belgische nationaliteit bezitten. Uit verschillende persoonlijke contacten voel ik dat hier nood aan is. Uit schrik voor de gevolgen, durven maar weinig mensen er openlijk voor uit te komen. Mensen hebben schrik om hun tweede nationaliteit op te geven, omwille van de sociale druk vanuit hun gemeenschap, maar onderhuids leeft dit debat wél. Deze discussie wordt overigens momenteel ook in Nederland gevoerd, en terecht.
Mijn resolutie vind je hier.
Hier lees je het artikel in De Morgen.
In september sprak ik al over de dubbele nationaliteit in De Standaard.
