Tweeverdiener: kind van de rekening ?

03-10-2011

03-10-2011

Bovenstaande titel was het thema van de eerste ‘open’ Catharsis-avond in ’t Wilgenhof te Duffel. Een gesprek rond de toog maar deze keer gewoon in’t café door de grote opkomst. Het concept: ieder mag zijn gedacht zeggen. De organisatie zorgt voor deskundigen die het thema verder kunnen toelichten. Die deskundigen waren deze keer Frederik De Wispelaere, onderzoeker bij het HIVA, Nahima Lanjri, Volksvertegenwoordiger voor CD&V uit Antwerpen en Sandra Rosvelds, hoofd van de ACW-Studiedienst. Visie was er bij en noteerde volgend verslag.

Met stellingen lokten moderators Bart Iliaens en Koen Ghys reacties uit bij het publiek. Zo was er de stelling over het verschil tussen vervangingsinkomens en inkomens uit arbeid dat groter moet zijn. Veel jobs raken niet ingevuld en toch zijn er nog veel te veel werklozen. Iemand die pas werkloos is geworden sprak: “Het is niet erg makkelijk om een geknipte baan te vinden, zeker niet als je ook nog voor je kinderen moet zorgen. Vele jobaanbiedingen hebben zeer onregelmatige werkuren of weekend- en avondwerk. Als alleenstaande ouder is dit onhaalbaar.”

Visie: Toch werd heel vaak gehoord dat er te weinig verschil zit tussen de uitkeringen en de laagste inkomens.

Nahima Lanji: Er zit sowieso een spanning in de werkloosheidsuitkeringen. Verlies je je job, dan krijg je 60% van je loon als werkloosheidsuitkering en dat bedrag is bovendien begrensd. Woon je samen met iemand die werkt, dan zakt dit op termijn zelfs naar 40%. Toch staat dit systeem onder druk. De tendens dat de degressiviteit versterkt moet worden, wordt sterker. Dit zou dan zelfs in 2 richtingen gebeuren: in het begin van je werkloosheid zou je dan iets meer krijgen, maar het zou dan ook veel sneller dalen. Dit zijn zaken die in de regeringsonderhandelingen op de tafel liggen.

Visie: Een leerkracht buitengewoon onderwijs stelde dat haar leerlingen vaak terecht komen in beschutte werkplaatsen voor een loon van pakweg 1000 euro. Mààr de werkdruk in die sociale werkplaatsen wordt groter en ze worden zelfs daar uitgesloten.

Sandra Rosvelds: Op dit moment zijn er zo’n 6000 plaatsen in sociale werkplaatsen. Maar is er een groot tekort aan zulke werkplaatsen. Voor deze mensen is het vaak moeilijk om een plaats te vinden in de reguliere arbeidsmarkt.

Visie: Een andere stelling die aan bod kwam: belasting op vermogen, zou de belastingsdruk in ons land gevoelig kunnen verminderen.

Sandra Rosvelds: Eigenlijk moet je het belastingssysteem gewoon eerlijk durven analyseren. De hoogste inkomens betalen op hun inkomen uit arbeid, op hun hoogste schijf 50% belasting. Iemand die jaarlijks zo’n 40 000 euro verdient en een loonsverhoging van 1000 euro krijgt, betaalt hierop 50% belastingen. Maar stel dat je 1000 euro verdiend hebt door intresten op je spaarrekening: dan betaal je daarop 15% belastingen. Die persoon moet er zelfs niet voor werken… Heb je 1000 euro inkomsten door het verkopen van je aandelen, dan betaal je 0% belastingen. Bedrijven betalen een vennootschapsbelasting van 33,99%. Vele vrije beroepen hebben daarom een vennootschap opgericht. KMO’s betalen slechts 24% belastingen. Maar dankzij allerlei belastingsaftrekken betalen heel wat bedrijven in de feiten gemiddeld 11,9% belastingen en de 200 grootste bedrijven in ons land betalen zelfs 0% belastingen. Daar zit de onrechtvaardigheid van ons fiscaal systeem.

Visie: Een laatste stelling die aan bod kwam: als tweeverdieners dragen we het meest bij, maar kunnen er zelf niet van genieten.

Sandra Rosvelds: Die indruk bestaat bij vele mensen. Maar ik wil hier toch wel een bedenking bij maken. Er gaat veel geld naar kindercrèches en dienstencheques. Wie maakt hier het meest gebruik van? Tweeverdieners. Belastingsaftrek voor pensioensparen: wie houdt er nog iets over om op het einde van de rit te sparen voor zijn pensioen? Veelal zijn dat goedverdienende tweeverdieners. Om van de subsidies voor zonnepanelen nog maar te zwijgen… Kinderbijslag lijkt ons allemaal een eerlijk systeem, maar kinderen van mensen die goed verdienen, studeren vaker verder tot 24 – 25 jaar en ontvangen zo’n 5 à 6 jaar langer kinderbijslag dan jonderen die op 18 gaan werken.

Nahima Lanjri: Wij vergeten wat we allemaal krijgen. We stellen op dit moment vast dat onze hogescholen en universiteiten overspoeld worden door studenten uit Engeland en Nederland omdat ons inschrijvingsgeld zo laag is. Het ticket van de operavoorstelling zou een fl ink pak duurder uitkomen als de overheid niet subsidieert, maar wie gaat er vooral naar de opera?

Sandra Rosvelds: Een kleine berekening leert dat een gemiddeld kind in ons land op zijn 10 jaar al 63 000 euro heeft gekregen van de overheid via allerlei
sociale voorzieningen en op zijn 20 jaar 130 000 euro. En dat is dus heus niet door de studiebeurzen of verhoogde toelagen… maar dankzij de tegemoetkomingen via kinderbijslag, onderwijs, kinderopvang, dokterskosten enzovoort.

Visie: Nog veel meer interessante onderwerpen kwamen aan bod. Maar misschien moet je een volgende keer zelf eens mee komen discussiëren op een Catharsisavond. Je kan je naam doorgeven aan Koen.ghys@skynet.be en dan word je de volgende keer zeker uitgenodigd!