Lieve Sint, u komt helaas niet bij alle kinderen (Opinie in Gazet van Antwerpen)

05-12-2015

05-12-2015

Lieve Sint. We gaan dus het Sinterklaasweekend in, uw weekend. Deze ochtend of morgen zondag is het voor vele kinderen zover en zal de lieve Sint weer overal vaststellen dat er geen stoute kinderen zijn. Helaas, lieve man uit Spanje, zijn er nog veel arme kinderen. Liefst één op de vijf Belgische kinderen onder de achttien jaar leeft in armoede, volgens het recente jaarboek van het Centrum Ongelijkheid, Armoede, Sociale Uitsluiting en de Stad (OASeS) van de Universiteit van Antwerpen. Daarmee, beste Sint en (iets minder) Zwarte Piet, doen we het slechter dan tien jaar geleden. Toen lag dat cijfer op bijna 16 procent. Nu groeit één op de vijf kinderen op onder een lekkend dak, tussen vochtige muren of achter rottend raamwerk. In Antwerpen zijn de cijfers nog slechter en wordt zelfs één op de vier kinderen groot in armoede. Cijfers vertellen bovendien slechts een half verhaal. Achter de koele statistieken schuilt vaak een nog diepere problematische realiteit.

Impact op school en vrije tijd

In gezinnen die in armoede leven, komt vaak alle dagen Mijnheer Armoede. En die laat niet los. Armoede stopt niet aan de voordeur. Kinderen nemen ze mee naar school, waar ze vaker slechtere resultaten halen, en nemen die mee in hun vrije tijd, waar geen ruimte is voor hobby's zoals zwemmen, dansles of de scouts. Kinderen die opgroeien in armoede, hebben gewoon geen toegang tot het verenigingsleven. Wie weinig geld heeft, spendeert dit niet aan vrijetijdsbesteding. Ze voelen zich bijgevolg vaak buitengesloten, wat hun emotionele gezondheid niet ten goede komt. Wie de eindjes niet aan mekaar kan knopen, eet ook minder en ongezond, stelt zelfs dringende medische zorgen uit. Kinderen
schamen zich hiervoor. Ze durven er niet over praten, zijn bang voor de reactie van andere kinderen. Ze zijn ongerust over wat de toekomst brengt en willen doodgraag hun ouders helpen.

Zelf ervaren als kind

Beste Sint, ik weet hoe het voelt, want ook ik heb het als kind ervaren. Wij leefden ook in armoede, al heb ik daar indertijd nooit dat etiket op geplakt. In ons gezin hebben we gelukkig geen honger geleden. Mama was heel creatief in de keuken. Nee, gelukkig hebben we nooit fysieke honger gekend, maar de honger op andere vlakken kon niet altijd gestild worden. Zaken als muziekschool, schooluitstappen in het zesde leerjaar en nieuwe kledij werden keer op keer uitgesteld. Wij gingen niet op restaurant, naar de boekenwinkel, het toneel of concert. Cultuur en vrijetijdsbesteding gingen aan ons voorbij. En zo reed U, beste Sint, ook ons huis voorbij.

Omdat ik deze ervaringen deel met mensen in armoede, neem ik deze problematiek vanuit mijn buik mee in mijn dagelijks parlementair werk. Deze week nog interpelleerde ik verschillende ministers over die moordende Mijnheer Armoede. Ik wil met mijn in het parlement goedgekeurde resolutie, waarin ik voorstellen heb gedaan om armoede aan te pakken op alle vlakken, ijveren om de minimumuitkeringen op te trekken tot boven de Europese armoedegrens. In ons land lopen immers 1,6 miljoen mensen het risico om in armoede terecht te komen. Zij moeten rondkomen met een inkomen onder de armoededrempel. Een gezin met twee kinderen dat van een leefloon leeft, krijgt een uitkering van 1111 euro wat - zelfs als je  daar kinderbijslag bijtelt - ver onder de Europese drempel ligt van 2279 euro.

Automatische kortingen en toelages

Sociale voordelen en tarieven moeten automatisch toegekend worden, want mensen in armoede nemen niet altijd hun rechten op. Net diegenen die het hardst nood hebben aan een bepaalde toelage, korting of begeleiding, vinden vaak de weg ernaartoe niet. We stellen helaas ook vast dat juist kinderen uit minder gegoede gezinnen veel te weinig naar de tandarts gaan. Nochtans wordt tandverzorging voor jongeren volledig terugbetaald. Er moet dus werk worden gemaakt van een betaalbare en toegankelijke gezondheidszorg, want bezoeken aan de dokter of specialist worden nu al te vaak uitgesteld, puur en alleen omdat mensen niet in staat zijn om het geld voor te schieten.

Het is hoog tijd om in te zetten op structurele oplossingen en niet enkel op ad-hocmaatregelen. Achter al die armoedecijfers schuilen mensen, en elke mens in armoede is er één te veel. Armoede verdient een geïntegreerde aanpak. Lieve Sint, ik hoop dat u de volgende jaren niet zoveel huizen meer zal moeten voorbijrijden.

Nahima

Gazet van Antwerpen, 05/12/2015

 

Lees hier mijn resolutie, die in mei werd aangenomen in de Kamer.