08-09-2011
"Ik wil een lans breken voor een samenleving waar niemand uit de boot valt, waar we het opnemen voor elkaar, ook voor kankerpatiënten."
“Twee jaar geleden verloor ik mijn mama na een dappere strijd tegen kanker. Enkele maanden geleden ook Martin, een goede vriend. Vele duizenden voeren vandaag, zoals mama en Martin, een vaak ongelijke strijd tegen deze ziekte. Het gevecht tegen kanker vergt niet alleen moed, het kost ook geld, vaak veel geld. En niet alle kosten worden terugbetaald door de ziekteverzekering. Vele patiënten zitten met hoge kosten en hebben het moeilijk om rond te komen met een beperkt inkomen. Dan trek je alle registers open om deze strijd te winnen, om je (klein)kinderen te zien opgroeien, nog te genieten van elke dag. Maar de rekeningen stapelen zich op en plots sta je in het rood... Als je dan niet op je familie kan terugvallen voor financiële steun, wordt de strijd wel heel ongelijk.
Dit mag niemand overkomen. Onze welvaartsstaat beschermt ons tot op een hoog niveau, maar er zijn nog steeds hiaten. Valkuilen waardoor je plots in de armoede kan vervallen. Kanker is zo'n valkuil, vooral voor mensen met een beperkt inkomen of een uitkering. Daarom wil ik een lans breken voor een samenleving waar niemand uit de boot valt, waar solidariteit ons belangrijkste goed is, waar we het opnemen voor elkaar, ook voor kankerpatiënten. Zij voeren al een ongelijke strijd en moeten verzekerd zijn van alle nodige zorgen. Daarom wil ik mij inzetten om de voorstellen van de VLK te realiseren, o.m. door werk te maken van hogere uitkeringen, de beperking van de zorgkosten en de automatische toekenning van rechten. Dat is de verantwoordelijkheid van politici.”
