05-12-2011
Het is reeds 18 maanden geleden dat we verkiezingen hebben gehad. 18 maanden hebben we onderhandeld. Dat is een dubbele zwangerschap.
Beste vrienden, de afgelopen 18 maanden of 540 dagen zullen nooit een schoonheidsprijs winnen. Maar wat we hopelijk wel met z'n allen winnen, is het opnieuw hebben van een toekomst. Een perspectief. Met dit akkoord willen wij de toekomst op orde zetten. En dat is nodig.
Dat is nodig omdat ons land de voorbije jaren werd verlamd door communautaire tegenstellingen. De Vlamingen kregen de voorbije jaren niet de staatshervorming waarvoor ze zo uitdrukkelijk hadden gekozen. BHV was een politieke tijdbom. De bevoegdheidsverdeling tussen het federale niveau en de deelstaten was niet meer aangepast aan de noden. Welnu vrienden, met fierheid mogen we zeggen: het land wordt op orde gezet. We hebben gedaan wat we beloofd hebben aan de kiezer. Nooit opgegeven zoals sommige anderen. Maar volgehouden. CD&V heeft woord gehouden.
BHV wordt gesplitst. Er komt een financieringswet die Vlaanderen meer fiscale autonomie geeft, de deelstaten meer verantwoordelijkheid geeft en de solidariteit meer transparant maakt. Vlaanderen krijgt voor meer dan 16 miljard aan nieuwe bevoegdheden.
Dankzij dit akkoord beslist Vlaanderen voortaan méér dan ooit over onze toekomst. De toekomst van de ouderen via de overheveling van de ouderenzorg. De toekomst van de mensen die een job zoeken door de overheveling van het werkgelegenheidsbeleid. De toekomst van de gezinnen met de overheveling van de kinderbijslag.
De Vlaamse regering bereidt de inkanteling van de staatshervorming onder leiding van Kris Peeters intussen voor. Kris, net zoals ik op u kon rekenen tijdens de onderhandelingen, rekenen we op u dat u Vlaanderen, met deze nieuwe bevoegdheden, voorbereidt op de toekomst.
Niet iedereen zal het graag horen, maar niemand kan het ontkennen: met dit regeerakkoord voeren we het kartelprogramma van 2007 uit. Vlak na de verkiezingen werd er gezegd: Nil volentibus arduum. Voor zij die echt willen, is niets onmogelijk. En dit is juist. Maar om het met een andere Latijnse zin te zeggen: nihil valet absentia. Afwezigheid is niets waard. Onderhandelen loont. Onze verkiezingsbeloften, die van 2007 en 2010, worden met dit akkoord uitgevoerd.
Maar dit is niet alles. Wij zijn klaar om ook budgettair en sociaal-economisch de toekomst op orde te zetten. De economische en financiële crisis slaat diepe gaten in de begrotingen van alle Europese landen, ook in ons land.
Terwijl een financiële en economische storm door Europa raast, kunnen wij in ons land niet doen alsof het hier mooi weer blijft. Terwijl de rente op 10 jaar tien dagen geleden nog flirtte met de 6 procent is deze terug gezakt tot 4,6 procent.
Dit is het resultaat van de geloofwaardige begroting die het tekort in 2012 onder de 3 % moet brengen. Dit hebben we met het stabiliteitspact beloofd aan Europa. Die belofte komen we na. En dit bovendien op een manier die de koopkracht van de gezinnen vrijwaart en de zuurstof voor de ondernemingen niet wegzuigt. Het is ook het resultaat van de hervormingen die we voorstellen om meer mensen aan het werk krijgen en langer aan het werk houden, door de ingrijpende hervormingen in werk en pensioen.
En het is tenslotte het resultaat van de actie van één man, Yves Leterme, die als een volleerde marketeer de staatsbon wist te promoten. Het resultaat was de grootste operatie sinds de invoering van de Euro. Dankzij Yves en dankzij de vele mensen die intekenden, gaven we aan de internationale markten het signaal dat we minder afhankelijk zijn van buitenlands geld dan iemand ooit hadden durven denken.
Beste vrienden,
Weinigen hebben mij de voorbije maanden en weken echt uit mijn lood weten te slaan. Niet de andere partijen aan de onderhandelingstafel. Niet zij die in juli beslisten om aan de kant te gaan staan, niet de artikelen in de kranten, niet de opiniepeilingen of de semiwetenschappelijke uiteenzettingen die we elke dag in de media konden horen.
Maar als ik na een lange dag onderhandelingen ’s nachts weer thuis kwam en voor een nachtzoen langs de kinderen ging, als ik hen zag slapen in de kinderkamer, dan voelde ik wel de verantwoordelijkheid die we dragen. Ik zou het niet kunnen verdragen, zoals jullie het niet zouden verdragen, dat onze kinderen of kleinkinderen ons over tien of vijftien jaar zouden aanspreken op de kansen die we lieten liggen, op de beslissingen die we niet namen, op de welvaart en het welzijn dat wij zouden verspeeld hebben. Dat mochten we niet laten gebeuren.
Dit akkoord beste vrienden, geeft een noodzakelijk, een hoopvol, een rechtvaardig, een verstandig en een voorzichtig antwoord op de uitdagingen van morgen.
Noodzakelijk, omdat we nu moeten ingrijpen als we de factuur niet willen doorschuiven naar de volgende generatie.
We doen wat Europa vraagt: het tekort met meer dan 11 miljard euro terugdringen. Maar we doen vooral wat de toekomst vraagt: nu door de zure appel bijten en perspectief creëren voor wat daarna komt.
Precies dat toekomstperspectief maakt dit akkoord zo hoopvol. Het biedt ons een historische kans om ons sociaal model overeind te houden. Snoeien om te bloeien. Soms moet je snoeien in het najaar, om mooiere vruchten te krijgen in het volgende voorjaar. Langer werken is geen populaire maatregel, maar we hebben vele schouders nodig om onze welvaartsstaat te dragen.
Jazeker, we besparen, ook in de sociale zekerheid, want we kunnen niet anders, maar we doen dat wel zonder erop in te hakken. Ik begrijp de bezorgdheid van velen die hierop kritiek hebben, maar vrienden, ik zeg u klaar en duidelijk: de hervormingen die we moeten doorvoeren, zullen we doorvoeren in overleg met en niet tegen de sociale partners in. We zullen hervormen en saneren, maar CD&V zal niet meewerken aan een sociaal bloedbad.
Het begrotingsakkoord is ook rechtvaardig, omdat er een billijke verdeling is tussen besparingen en nieuwe ontvangsten. De grote scheeftrekking die aanvankelijk in de formatienota zat, is vandaag verdwenen. In vergelijking met de oorspronkelijke tekst van Di Rupo hebben we twee dingen verdubbeld: het aantal pagina’s en de besparingen. De nieuwe ontvangsten daarentegen, die hebben we gehalveerd. Wij hebben hiervoor dag en nacht gewerkt, ver van de camera’s, zonder stoere verklaringen. En ik kan u nu met fierheid zeggen: de kracht van onderhandelen heeft ook hier een evenwichtig resultaat geboekt.
Zoals gezegd is dit akkoord noodzakelijk, hoopvol en rechtvaardig. Het is bovendien ook verstandig. Mensen die werken worden niet geconfronteerd met grote nieuwe lasten. Bedrijven die correct ondernemen worden verder ondersteund. De koopkracht van de gezinnen wordt gevrijwaard. Aan de grote kapitaalinkomens vragen we een solidariteitsbijdrage. Mensen met een gewoon spaarboekje worden niet geraakt. Er komt geen fiscale amnestie voor mensen die zwart geld bezitten. In tegendeel: fiscale en sociale fraude zullen nog verder stevig worden aangepakt.
Meer dan 11 miljard euro besparen, de grootste saneringsoperatie ooit, zonder onze economie te verlammen, zonder de gezinnen te wurgen, zonder de meest kwetsbaren onderuit te halen. Dat noem ik verstandig besparen. Met dit akkoord kan ik u allen recht in de ogen kijken. A
Het is tenslotte een voorzichtig akkoord. En dat is belangrijk in onzekere tijden. We houden rekening met een groei van 0,8 %, terwijl de Europese Commissie uitgaat van 0,9 %. Het uitsluiten van nieuwe initiatieven in 2012 maakt het aanleggen van een buffer mogelijk. Mogelijke rentewinsten worden niet meegerekend. Uiteraard zal de begroting gaandeweg worden getoetst aan evoluties in de groei en waar nodig bijgestuurd. En dit zal misschien al snel moeten gebeuren, want als het over het geld van de mensen gaat, kan je niet voorzichtig genoeg zijn.
Sta me toe in dat verband hulde te brengen aan de man die ons land de voorbije jaren op het juiste spoor hield. Yves, toen ik de beelden zag van je afscheid als eerste minister in de Kamer, hield ik er een wrang gevoel aan over. In de Kamer, waar je meermaals bent beladen met alle zonden van Israël, waar je meermaals bent beledigd en grof behandeld, maar waar jijzelf altijd, en terecht, met vuur de beslissingen hebt verdedigd om ons land op koers te houden, werd je nu door vriend en vijand aangesproken door de manier waarop jij en je ploeg, met Steven, Inge, Stefaan, Pieter, Etienne en Carl, in ondankbare omstandigheden het schip met vaste hand op koers hielden.
Het verstandige anticrisisbeleid, door een onverdachte bron – de OESO – uitgeroepen tot het beste anticrisisbeleid van de Westerse landen, de redding van Fortis, de vastberaden budgettaire discipline, een puik Europees voorzitterschap. We hebben het allemaal te danken aan jou en aan onze sterke ministers die je omringden.
Je deed het bovendien niet voor jezelf, je deed het uit verantwoordelijkheidszin voor de mensen. We gaan jou missen Yves, als je straks naar Parijs gaat. Maar we gaan ook fier zijn, want we weten dat de Oeso in verdomd goede handen is. Aan jou Yves, en aan al onze uittredende ministers, uit de grond van mijn hart, namens alle CD&V-leden: een zeer dikke merci.
Beste vrienden, met deze nieuwe regering willen we niet alleen communautair, budgettair en sociaal-economisch de toekomst op orde zetten, maar ook maatschappelijk. Het is onze ambitie om onze rechtvaardigheidsagenda verder uit te voeren.
Er zijn onrechtvaardigheden in onze samenleving geslopen, die vele mensen tegen de borst stuiten. Het asielbeleid loopt mank. Justitie werkt te traag. Er is fiscale en sociale fraude. De voorbije jaren werden door onze mensen belangrijke stappen gezet, hervormingen voorbereid, om deze problemen aan te pakken. De komende jaren willen we de op de ingeslagen weg verder gaan, de inspanningen opdrijven en nog doortastender hervormen.
Beste vrienden, we staan hier vandaag op een belangrijk keerpunt. Mijn kinderen hebben nog nooit gehoord van rentevoeten, ratingbureaus of Europese semesters. Dat wil ik graag nog even zo houden. Maar ik hoop dat ze ooit op deze periode kunnen terugblikken en zeggen: toen werden moedige en wijze beslissingen genomen. Beslissingen die het verschil hebben gemaakt. Die onze toekomst op orde hebben gezet. Die een sterk Vlaanderen in een bestuurbaar België mogelijk hebben gemaakt.
Want ook na 540 dagen ploeteren, gaat een politiek engagement finaal toch daarover: dromen over en werken aan een betere toekomst voor onze kinderen. Aan die toekomst zeg ik met overtuiging "ja". Ik reken op u.
Wouter Beke
Algemeen Voorzitter CD&V
