13-02-2019
Vandaag was het de beurt aan de voormalig staatssecretaris om in de Kamercommissie meer uitleg te geven over de zaak rond de humanitaire visa. De afgelopen weken bleek al dat er van alles is misgegaan. Naast de normale weg, nl. de DVZ-weg, bleek er ook de kortere kabinetsweg te bestaan. Wegen van politiek cliëntelisme. Wegen waarop de staatssecretaris op de duur misschien zelf geen vat meer had, maar dat pleit hem niet vrij. Hij is politiek verantwoordelijk. Hij verbergt zich achter die gevallen van humanitaire visa en hulpoperaties die wél goed zijn verlopen en waar niemand een probleem mee heeft. Integendeel, ik heb in het verleden, en ook vandaag, herhaald dat het goed is dat zo’n programma’s van hervestiging van vluchtelingen en ook reddingsoperaties plaatsvinden.
De kern van het probleem is dat er voor bepaalde mensen géén inhoudelijke screening gebeurde naar kwetsbaarheid, herkomstland en land van doorkomst en dat de administratie hier níet bij werd betrokken. Er was willekeur. Er werd een “ons-kent-ons” beleid gevoerd. Het lijstje waarop men stond, bepaalde de behandeling. De lijsten van sommige tussenpersonen zoals Melikan Kucam werden niet gecontroleerd. Ik blijf bij dus mijn pleidooi dat dit alles had kunnen vermeden worden als de procedure transparanter was geweest.
Pers
http://www.standaard.be/cnt/dmf20190213_04173607
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20190213_04173391
Eerdere berichten : http://www.nahima.be/nieuws/blijvend-pleidooi-voor-meer-transparantie-en-objectiviteit-in-humanitaire-visa/
